Odpowiedzialność karna za niezawiadomienie o wypadku przy pracy (art. 221 k.k. i art. 234 § 2 k.p.)

Niezawiadomienie o wypadku przy pracy wyczerpuje znamiona przestępstwa z art. 221 kk, jeżeli nie zostały zachowane wymagania określone w art. 234 § 2 kp. Określony w tym przepisie, którego treść oskarżonemu jako pracodawcy musiała być znana, obowiązek zawiadomienia, dotyczy wypadków śmiertelnych, ciężkich lub zbiorowych oraz innych, które wywołały wymienione skutki, mające związek z pracą, jeżeli mogą być uznane za wypadki przy pracy. Oznacza to, że zakres obowiązku zawiadomienia obejmuje wypadki śmiertelne, ciężkie lub zbiorowe już wtedy, gdy okoliczności wskazują, że mogą być uznane za wypadki przy pracy, chociażby ostatecznie nawet za takie nie zostały uznane.

Wiedza powszechna i doświadczenie życiowe podpowiadają, że zatrucie spalinami może doprowadzić nie tylko do ciężkiego uszkodzenia narządów układu oddechowego i nerwowego człowieka, ale nawet do jego śmierci.

Wyrok SO w Gliwicach z dnia 30 grudnia 2016 r., VI Ka 298/16

Standard: 77335 (pełna treść orzeczenia)

Niezawiadomienie o wypadku przy pracy wyczerpuje znamiona przestępstwa z art. 221 kk, jeżeli nie zostały zachowane wymagania określone w art. 234 § 2 kp. Określony w tym przepisie, którego treść oskarżonemu jako pracodawcy musiała być znana, obowiązek zawiadomienia, dotyczy wypadków śmiertelnych, ciężkich lub zbiorowych oraz innych, które wywołały wymienione skutki, mające związek z pracą, jeżeli mogą być uznane za wypadki przy pracy. Oznacza to, że zakres obowiązku zawiadomienia obejmuje wypadki śmiertelne, ciężkie lub zbiorowe już wtedy, gdy okoliczności wskazują, że mogą być uznane za wypadki przy pracy, chociażby ostatecznie nawet za takie nie zostały uznane. Wiedza powszechna i doświadczenie życiowe podpowiadają, że zatrucie spalinami może doprowadzić nie tylko do ciężkiego uszkodzenia narządów układu oddechowego i nerwowego człowieka, ale nawet do jego śmierci.

Silne zatrucie jakiemu w trakcie wykonywania obowiązków pracowniczych ulegli M. K., M. S. i W. H. stanowi wypadek przy pracy w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 30.10.2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych. Przepis ten definiuje wypadek przy pracy jako zdarzenie nagłe, wywołane przyczyną zewnętrzną, powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą. Z kolei w myśl art. 2 ust. 13 tej ustawy „uraz” to uszkodzenia tkanek ciała lub narządów człowieka wskutek działania czynnika zewnętrznego, natomiast zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy za zbiorowy wypadek przy pracy uważa się wypadek, któremu w wyniku tego samego zdarzenia uległy co najmniej dwie osoby. Bezsprzecznie ciężkie zatrucie spalinami jakiemu ulegli poszkodowani mogło u nich wywołać uraz w rozumieniu ustawy wypadkowej, tj. uszkodzenie narządów układu oddechowego i nerwowego, a nawet śmierć.

Nie zawiadamiając niezwłocznie o zaistniałym wypadku okręgowego inspektora pracy i prokuratora, wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 234 § 2 kp, oskarżony M. B. wyczerpał ustawowe znamiona występku z art. 221 kk.

Wyrok SO w Gliwicach z dnia 30 grudnia 2016 r., VI Ka 298/16

Standard: 9417 (pełna treść orzeczenia)