Koncepcja subiektywnego ujmowania sprostowania

W orzecznictwie w zasadzie jednolicie przyjmuje się koncepcję subiektywistyczną sprostowania, co oznacza że sprostowanie nie jest badane pod względem prawdziwości, zgodnie z zasadą audiatur et altera pars. W sprostowaniu chodzi o przedstawienie opinii publicznej własnej wersji wydarzeń, zdementowanie określonych informacji (wyrok SN z 24 lutego 2016 r., I CSK 30/15).

Prawo prasowe nie daje redakcji żadnych uprawnień do uzależniania opublikowania sprostowania od wyników obiektywnego badania, mającego na celu ustalenie, czy w publikacji będącej przedmiotem sprostowania rzeczywiście zaistniała nieprawdziwość lub nieścisłości.

Nie ma w pr.pras. podstaw do wykreowania uprawnienia redaktora naczelnego do oceny treści sprostowania z punktu widzenia „wrażenia, jakie owo sprostowanie może wywołać u przeciętnego czytelnika” i odmowy publikacji sprostowania z punktu widzenia rezultatów takiej oceny, podyktowanej w szczególności nie aprobowaną przez redaktora naczelnego konwencją językową zastosowaną przez bohatera publikacji, w której to konwencji można by upatrywać niespełnienie wymogu „rzeczowości i odniesienia się do faktów” (wyrok SN z 23 czerwca 2017 r., I CSK 652/16).

Wyrok SN z dnia 16 marca 2023 r., II CSKP 504/22

Standard: 73765 (pełna treść orzeczenia)

Przy ocenie, czy prostowana informacja jest nieprawdziwa lub nieścisła, decydujące znaczenie ma subiektywny punkt widzenia zainteresowanego, nie zaś obiektywna prawdziwość informacji ustalona w postępowaniu dowodowym. Obowiązek publikacji sprostowania nie jest bowiem równoznaczny z wycofaniem się z informacji zawartych w materiale prasowym; nie przesądza także o ich nieprawdziwości, ma natomiast umożliwić przedstawienie w sposób rzeczowy i zwarty, w miarę możliwości wobec tego samego audytorium, własnego stanowiska przez osobę, której materiał prasowy dotyczy. W konsekwencji natomiast ma umożliwić odbiorcom materiału dokonanie jego oceny zgodnie z zasadą audiatur et altera pars (zob. np. wyroki SN z 31 stycznia 2018 r., I CSK 310/17 oraz z 3 grudnia 2021 r., I CSKP 126/21).

Wyrok SN z dnia 2 marca 2023 r., II CSKP 1088/22

Standard: 74560 (pełna treść orzeczenia)