Nabycie rzeczy uzyskanej za pomocą czynu zabronionego

Przez „nabycie”, będące pierwszą z form sprawczych określonych w art. 291 k.k., należy rozumieć uzyskanie przez pasera od osoby władającej (niekoniecznie sprawcy) władztwa nad rzeczą. Może ono mieć charakter odpłatny lub nieodpłatny (wyrok SN z 12.11.1986 r., II KR 315/86).

Zasadniczym elementem nabycia rzeczy przez pasera jest uzyskanie przez niego całkowitego władztwa nad rzeczą, które umożliwia mu postępowanie z rzeczą tak, jak gdyby był jej prawnym właścicielem (wyrok SN z dnia 12 listopada 1986 r., II KR 315/86).

Nabycie rzeczy przez pasera następuje w złej wierze, tzn. w takich okolicznościach, w których nabywca wie, że rzecz pochodzi z czynu zabronionego, a zbywca tej rzeczy, który uzyskał ją za pomocą czynu zabronionego, nie jest w stanie przenieść na nabywcę praw do rzeczy, których sam nie ma. Z tego powodu paser nie może zgodnie z regułami prawa cywilnego nabyć tej rzeczy na własność (K. I., Przestępstwo paserstwa w kodeksie karnym z 1969 r. Analiza dogmatyczna, Ł. 1991, s. 63). Stąd też przyjmuje się, że paserstwo w tej formie jest dokonane nie w chwili zawarcia umowy dotyczącej rzeczy (sprzedaży, zamiany, darowizny itp.), lecz w momencie przeniesienia posiadania rzeczy z osoby władającej faktycznie rzeczą na pasera. (Konarska-Wrzosek Violetta (red.), Kodeks karny. Komentarz, wyd. III, Opub.: WKP 2020

Wyrok SR w Wąbrzeźnie z dnia 3 lutego 2021 r., II K 103/20

Standard: 78243 (pełna treść orzeczenia)

Przez nabycie rozumieć należy uzyskanie przez pasera od osoby władającej władztwa nad rzeczą. Uzyskanie władztwa nad rzeczą nastąpić musi za zgodą osoby władającej rzeczą dotychczas i zbywającej ją na rzecz nabywcy.

Elementem charakterystycznym nabycia rzeczy przez pasera jest uzyskanie przez niego całkowitego władztwa nad rzeczą, które umożliwia mu postępowanie z rzeczą tak, jak gdyby był jej legalnym właścicielem

Wyrok SR dla Warszawy-Mokotowa w Warszawiez dnia 10 lutego 2020 r., III K 1091/18

Standard: 78261 (pełna treść orzeczenia)