Nawiązka w razie skazania za przestępstwa komunikacyjne (art. 47 § 3 k.k.)

Przepis art. 47 § 3 k.k. w brzmieniu obowiązującym od 18 maja 2015 roku stanowi, iż m.in. w razie skazania sprawcy za przestępstwo określone w art. 177 kk, jeżeli sprawca był pod wpływem środka odurzającego sąd orzeka nawiązkę w wysokości co najmniej 10.000 zł na rzecz pokrzywdzonego.

Jak wynika z prawidłowych ustaleń Sądu I instancji, w czasie popełnienia czynu z art. 177§2 kk R. B. znajdował się pod wpływem środka odurzającego w postaci amfetaminy, co obligowało Sąd I instancji do orzeczenia stosowanej nawiązki - na co w sposób niebudzący wątpliwości wskazuje cytowany przepis operujący sformułowaniem „sąd orzeka”. Jedynym odstępstwem od tej zasady, co do wysokości nawiązki mogą być okoliczności, o których mowa w § 4 art. 47 kk.

W przekonaniu Sądu Okręgowego, zaistniały podstawy do uznania, iż w przedmiotowej sprawie zrealizowała się druga z wymienionych w art. 47 § 4 k.k. hipotetycznych sytuacji, a mianowicie, iż pomiędzy oskarżonym a pokrzywdzonym doszło do pojednania. Świadczy o tym nie tylko stanowisko prezentowane przez M. G. w trakcie całego postępowania (nie występował on w charakterze oskarżyciela posiłkowego, nie występował z żądaniem naprawienia szkody, czy zasądzenia zadośćuczynienia), ale również treść jego zeznań na rozprawie. Składając zeznania świadek stwierdził bowiem, że „zarówno po wypadku, jak i teraz nadal mam dobre relacje z oskarżonym. Nie mam do niego pretensji. Nie chciałbym, aby został surowo ukarany.” Wprawdzie cytowana wypowiedź nie zawiera w swojej treści sformułowania „pojednanie”, jednakże jej sens i wynikający z niej stosunek pokrzywdzonego do oskarżonego tak musi być odebrany. W potocznym rozumieniu słowo „pojednanie” znaczy nic innego jak pogodzenie się, wybaczenie sobie wzajemnych krzywd i nie może być wątpliwości, iż decydujące w tej mierze jest stanowisko pokrzywdzonego.

Przytoczone wyżej względy dały podstawę Sądowi Okręgowemu do obniżenia ustawowej granicy nawiązki i orzeczenie jej w wysokości 5000 zł. Tego rodzaju rozstrzygnięcie w żaden oczywiście sposób nie ogranicza uprawnień pokrzywdzonego do dochodzenia swoich roszczeń w postępowaniu cywilnym.

Wyrok SO w Siedlcach z dnia 27 kwietnia 2017 r. II Ka 140/17

Standard: 8897 (pełna treść orzeczenia)