Podstawa wymiaru składek na Fundusz Pracy

Na podstawie art. 53 ust. 1 i art. 56 ust. 1 obowiązującej do dnia 31 maja 2004 r. ustawy z dnia 14.12.1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz zgodnie z art. 104 ust. 1 pkt. 1 c i art. 107 ust. 1 obowiązującej od 1.06.2004 r. ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. z 2008 r., Nr 69, poz. 415 ze zm.) obowiązkowe składki na Fundusz Pracy, ustalone od kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe bez stosowania ograniczenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, wynoszących w przeliczeniu na okres miesiąca, co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę, w przypadku osób, o których mowa w art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, co najmniej wynagrodzenie, o którym mowa w tym przepisie, opłacają pracodawcy oraz inne jednostki organizacyjne za osoby wykonujące pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, W sytuacji, gdy podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne jest niższa, niż kwota minimalnego wynagrodzenia płatnik składek nie jest zobowiązany do odprowadzania składki na Fundusz Pracy,

Ponadto stosownie do treści art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (tj. z 2006 r., Nr 158, poz. 1121 ze zm.) składkę na Fundusz ustala się od wypłat stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe bez stosowania ograniczenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

Wyrok SO w Łodzi z dnia 4 września 2017r., VIII U 2740/15

Standard: 8822 (pełna treść orzeczenia)