Zakres kognicji sądu w postępowaniu klauzulowym

Zasadą obowiązującą w polskim porządku prawnym jest natomiast to, że postępowanie klauzulowe, prowadzone w celu zbadania, czy dokument, którym legitymuje się wszczynająca je osoba jest tytułem upoważniającym do przeprowadzenia na jego podstawie egzekucji stwierdzonego nim obowiązku, nie może zmierzać do ponownej oceny stosunku prawnego, którego ten tytuł dotyczy.

Klauzula wykonalności może być nadana wyłącznie na rzecz osoby wskazanej w tytule egzekucyjnym jako wierzyciel, przeciwko osobie wymienionej w nim jako dłużnik, i co do uprawnienia oraz odpowiadającego mu obowiązku wyraźnie sformułowanego w treści tytułu.

Zakres kognicji sądu w postępowaniu klauzulowym, tak z uwagi na podlegające zbadaniu okoliczności, jak i środki dowodowe, przy wykorzystaniu których dochodzi do ich stwierdzenia, jest ograniczony. Tylko w ściśle określonych przypadkach sąd w postępowaniu klauzulowym obejmuje rozpoznaniem zdarzenia rodzące skutki materialnoprawne, decydujące o możliwości uznania, że stwierdzone tytułem egzekucyjnym uprawnienie bądź obowiązek przeszły na inną osobę niż wymieniony w tytule wierzyciel lub dłużnik.

Przestrzeganie przytoczonej wyżej zasady także w postępowaniu klauzulowym prowadzonym na podstawie art. 1150 k.p.c. pozwala na zrealizowanie sformułowanego w art. 36 Rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 zakazu dokonywania merytorycznej kontroli zagranicznych orzeczeń, którym ma być nadana klauzula wykonalności.

Postanowienie SN z dnia 10 czerwca 2016 r., IV CSK 636/15

Standard: 38466 (pełna treść orzeczenia)