Niedopuszczalność odrzucenia pozwu ze względu na niedopuszczalność drogi sądowej (art. 199[1] k.p.c.)

Przepis art. 199[1] k.p.c. wyłącza możliwość odrzucenia pozwu z powodu niedopuszczalności drogi sądowej (art. 199 § 1 pkt 1) w sprawach, w których organ administracji publicznej lub sąd administracyjny uznały się za niewłaściwe. Tylko uprzednie wydanie decyzji przez organ administracji publicznej lub stwierdzenie braku swej kognicji przez sąd administracyjny w konkretnej sprawie (art. 66 § 3 k.p.a. i art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a.) otwiera zatem drogę sądową dla tych spraw, które zasadniczo do drogi sądowej nie należą. Tak samo organ administracji publicznej i sąd administracyjny nie mogą odmówić rozpatrzenia sprawy, jeżeli sąd powszechny uznał się za niewłaściwy (art. 66 § 4 k.p.a. i art. 58 § 4 p.p.s.a.).

Z przyjętych rozwiązań wynika, że w razie sporu negatywnego, o właściwości do rozpoznania sprawy przesądza sąd lub organ, który jako pierwszy otrzymał podanie bądź pozew i wypowiedział się na temat swojej niewłaściwości (por. wyrok NSA z dnia 11 stycznia 2018 r., II OSK 2840/17).

Wyrok SN z dnia 19 marca 2024 r., III PSKP 21/23

Standard: 83130 (pełna treść orzeczenia)

Art. 199[1] k.p.c. może znaleźć zastosowanie jedynie wówczas, gdy organ administracji publicznej lub sąd administracyjny uznały się za niewłaściwe w danej sprawie. Do zastosowania art. 1991 k.p.c. konieczne jest zatem, aby przedstawiona sądowi powszechnemu sprawa była tożsama ze sprawą, co do której inny organ formalnie stwierdził swą niewłaściwość.

Postanowienie SN z dnia 9 marca 2023 r., II CSKP 434/22

Standard: 79801 (pełna treść orzeczenia)