Łączenie jednostkowych kar prawomocnie orzeczonych do dnia 30 czerwca 2015r.

Sąd Rejonowy w Mińsku Mazowieckim w sposób prawidłowy uznał, że art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy Kodeks karny i niektórych innych ustaw nie wyłącza możliwości stosowania w wyroku łącznym art. 4 § 1 kk (w takim stanie faktycznym, jak w sprawie niniejszej).

Zdaniem Sądu Okręgowego nie można wywodzić poglądu o niedopuszczalności stosowania art. 4 § 1 kk na gruncie cytowanego wyżej art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015r. powołując się tylko i wyłącznie na judykaty potwierdzające prezentowane w apelacji stanowisko. Nie ulega bowiem wątpliwości, że w obiegu prawnym funkcjonuje szereg orzeczeń odmiennie wskazujących na możliwość stosowania przez Sądy art. 4kk w sytuacji takiej jaka zaistniała w sprawie niniejszej. Dotyczy to zarówno orzecznictwa Sądu Najwyższego, jak i sądów apelacyjnych. Jako przykład na poparcie takiego stanowiska można wskazać na postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16 lutego 2017r., syg. II KK 347/16, Lex 288481, gdzie stwierdzono następująco: „Przy wymiarze kary łącznej w wyroku łącznym, tylko na podstawie jednostkowych kar prawomocnie orzeczonych do dnia 30 czerwca 2015r. zasada sformułowana w treści art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015r. poz. 396) wyłącza stosowanie art. 4 § 1 kk mimo materialnoprawnego charakteru norm określających orzekanie w przedmiocie kary łącznej. Wówczas Sąd zobligowany jest do stosowania przepisów rozdziału IX kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015r. Jednakże w sytuacji, w której co najmniej jeden wyrok objęty wyrokiem łącznym uprawomocnił się po dniu 30 czerwca 2015r., zgodnie z dyspozycją w/w art. 19 ust. 1, znajdzie zastosowanie art. 4 § 1 kk. Oznacza to, że ustawa obowiązująca poprzednio stanowi podstawę orzeczenia kary łącznej tylko wtedy, gdy będzie ona względniejsza dla skazanego, przy czym analiza ta obejmuje również względność tzw. ustawy pośredniej. W przeciwnym wypadku kara łączna zostanie wymierzona w oparciu o przepisy rozdziału IX kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2015r.”. Podobnie wypowiedziały się Sądy Apelacyjne w Katowicach (postanowienie z dnia 27 lipca 2016r. sygn.. II AKz 357/16 – Biul. SAKa 2016/4/4) i we Wrocławiu (postanowienie z dnia 31 maja 2016r., sygn.. II AKz 124/16 – OSAW 2016/3/345). Sąd Okręgowy w Siedlcach, w składzie orzekającym w sprawie niniejszej w całości podziela stanowisko Sądu Najwyższego zawarte w przytoczonym powyżej judykacie z dnia 16 lutego 2017r.

Wyrok SO w Siedlcach z dnia 3 sierpnia 2017 r., II Ka 358/17

Standard: 8430 (pełna treść orzeczenia)