Charakterystyka użytkowania wieczystego (art. 232 k.c.)

Przepisy regulujące użytkowanie wieczyste zawierają odwołania do przepisów o własności (art. 234 i 237 k.c.), a żaden z nich nie odwołuje się do przepisów o ograniczonych prawach rzeczowych.

Postanowienie SN z dnia 19 września 2023 r., II CSKP 935/22

Standard: 74382 (pełna treść orzeczenia)

Prawo użytkowania wieczystego ma charakter prawa rzeczowego i - podobnie jak inne prawa rzeczowe - obciąża rzecz w całości, a nie jej poszczególne części. Zasada ta wynika z art. 47 § 1 k.c., zgodnie z którym część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Prawo użytkowania wieczystego może obciążać jedynie szczególny rodzaj rzeczy, jaką jest nieruchomość gruntowa. Przez nieruchomość gruntową należy zaś rozumieć grunt wraz z częściami składowymi, z wyłączeniem budynków i lokali, stanowiący odrębny przedmiot własności (art. 4 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, art. 46 § 1 k.c.), przy czym co do zasady dla każdej nieruchomości prowadzi się odrębną księgę wieczystą (art. 24 ust. 1 ustawy o księgach wieczystych i hipotece). Korelacja wskazanych przepisów pozwala przyjąć, że przedmiot prawa użytkowania wieczystego stanowi nieruchomość, dla której urządzono księgę wieczystą, zgodnie ze sformułowaną w orzecznictwie regułą „jedna księga wieczysta - jedna nieruchomość”. Księga wieczysta jest elementem pozwalającym na wyodrębnienie nieruchomości w rozumieniu art. 46 § 1 k.c. 

Wyrok SN z dnia 29 grudnia 2020 r., I CSK 27/19

Standard: 55652 (pełna treść orzeczenia)