Zasiłek chorobowy a zawieszenie w czynnościach służbowych pracownika

Zawieszenie w czynnościach służbowych należy rozumieć jako czasowe odsunięcie pracownika od wykonywania obowiązków składających się na uzgodniony rodzaj pracy (B. Wagner, Skutki zastosowania środków zapobiegawczych aresztu tymczasowego i zawieszenia w czynnościach służbowych w sferze stosunku pracy, „Praca i Zabezpieczenie Społeczne” 2008r. nr 12, s. 17). Przed odpowiedzią na to pytanie przytoczyć należy pełną treść art.12 ust. 1-3 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, zgodnie z którym zasiłek chorobowy nie przysługuje za okresy niezdolności do pracy, w których ubezpieczony na podstawie przepisów o wynagradzaniu zachowuje prawo do wynagrodzenia. Okresy te wlicza się do okresu zasiłkowego. Zasiłek chorobowy nie przysługuje również za okresy niezdolności do pracy przypadającej w czasie:

1) urlopu bezpłatnego;

2) urlopu wychowawczego;

3) tymczasowego aresztowania lub odbywania kary pozbawienia wolności, z wyjątkiem przypadków, w których prawo do zasiłku wynika z ubezpieczenia chorobowego osób wykonujących odpłatnie pracę na podstawie skierowania do pracy w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania.

Okresów niezdolności do pracy, o których mowa w ust. 2, w których zasiłek nie przysługuje, nie wlicza się do okresu zasiłkowego.

Organ rentowy odmowę przyznania odwołującej prawa do zasiłku chorobowego uzasadniał treścią art. 12 ust. 2 pkt 3 czyli zrównując fakt zawieszenia w czynnościach służbowych z tymczasowym aresztowaniem lub odbywaniem kary pozbawienia wolności. Taka interpretacja przepisów ubezpieczeniowych jest niedopuszczalna i błędna. Przede wszystkim należy wskazać, że ten środek zapobiegawczy został zastosowany w stosunku do odwołującej w czasie trwania stosunku pracy, a co za tym idzie, w okresie opłacania składek na ubezpieczenie społeczne. W momencie zastosowania tego środku wypłata wynagrodzenia uległa również zawieszeniu (a co za tym idzie również regulowanie składek z tego tytułu), jednak, jak wynika z powyżej przytoczonego przepisu art. 12 ustawy zasiłkowej, w stosunku do odwołującej nie wystąpiła żadna z powyższych negatywnych przesłanek, która uprawniałaby organ rentowy do odmowy wypłaty jej zasiłku chorobowego. Zdaniem Sądu, co również podkreślał Sąd I instancji, organ rentowy dokonał interpretacji rozszerzającej powyższego przepisu. Było to niedopuszczane i skutkowało pozbawieniem odwołującej zasiłku chorobowego.

W tym miejscu należy również odnieść się do wniosku organu rentowego, który w apelacji domagał się wystąpienia do Sądu Najwyższego z pytaniem prawnym, formułując jednocześnie treść tego pytania. Sąd wniosek ten oddalił z uwagi na brak wątpliwości interpretacyjnych stanu faktycznego i prawnego w niniejszej sprawie. Za trafne należy uznać stwierdzenie, iż brak orzecznictwa sądów powszechnych czy też Sądu Najwyższego w zakresie tej regulacji prawnej, wskazuje na brak wątpliwości interpretacyjnych tego przepisu (art. 12 ust. 2 pkt 3 ustawy). W niniejszym przypadku organ rentowy zrównał sytuację procesową i prawną osób, wobec których zastosowano zawieszenia w czynnościach służbowych pracownika z tymczasowym aresztowaniem. Te środki zapobiegawcze w żadnym stopniu nie są równoznaczne, a w odniesieniu do niniejszego postepowania – nie zrównują sytuacji ubezpieczanych.

W związku z powyższym stanowisko Sądu Rejonowego należało uznać za prawidłowe, gdyż przepis ten nie może być poddawany interpretacji rozszerzającej i katalog osób podlegających wyłączeniu nie może być dowolnie ustalany i wydłużany.

Wyrok SO w Suwałkach z dnia 2 czerwca 2017r., III Ua 6/17, orzeczenia.ms.gov.pl

Standard: 8385 (pełna treść orzeczenia)