Restrukturyzacyjne - domniemanie oczywistości niewykonania układu (art. 165 ust. 1 zd. 2)

Odnosząc się do drugiego zarzutu zażalenia w pierwszej kolejności należy odnieść się do wykładni art. 165 ust. 1 zdanie drugie pr.rest. co do kwestii, czy domniemanie oczywistości niewykonania układu aktualizuje się w przypadku nieregulowania kilku zobowiązań bieżących dłużnika, czy też to domniemanie urzeczywistnia się już w razie nieregulowania jednego zobowiązania. Wykładania językowa na skutek użycia przez ustawodawcę pojęcia wierzytelności w liczbie mnogiej wskazywałaby za pierwszym ze wskazanych kierunków wykładni tego przepisu. Nie sposób jednak nie zauwążyć, że taka wykładnia mogłaby prowadzić do wniosku, że nie miałby on zastosowania do przypadku, gdy dłużnik spłaca kilku wierzycieli posiadających niewielkie należności, a nie spłaca ze względu na sytuację ekonomiczną jednego wierzyciela, wobec którego zobowiązanie ma znaczny rozmiar i jednocześnie decydujący dla funkcjonowania przedsiębiorstwa dłużnika. Taka sytuacja prowadziłaby do skutku, że dłużnik mimo faktycznej niemożności spłacania takiego zobowiązania uznawany byłby za podmiot mający zdolność wykonania układu, w rzeczywistości, gdy faktycznie takiej zdolności nie posiada.

Pojmowania znaczenia zatem tego przepisu poszukiwać należy na gruncie funkcjonalnym – w łącznym zestawieniu z treścią art. 165 ust. 1 zdanie pierwsze pr.rest. Jedną z bezwzględnych podstaw odmowy zakładu jest stan, w którym jest oczywiste, że układ nie zostanie wykonanie. R. legis takiego kanonu odmowy zatwierdzenia układu opiera się na założeniu, że brak jest aksjologicznych podstaw do zatwierdzenia układu jeśli już ponad wszelką wątpliwość na etapie procedowania w przedmiocie zatwierdzenia układu wiadomym jest, że dłużnik ze względu na sytuację ekonomiczną tego układu nie wykona. Przy takim pojmowaniu znaczenia tego przepisu uzasadnionym staje się wniosek, że z punktu odmowy zatwierdzenia układu irrelewantnym jest, czy dłużnik nie reguluje kilku, czy też jednego bieżącego zobowiązania. W rezultacie zatem art. 165 ust. 1 zdanie drugie należy interpretować w kierunku, że również i nieregulowanie jednego zobowiązania bieżącego – poza układowego uruchamia domniemanie zawarte w tym przepisie.

Postanowienie SO w Katowicach z dnia 13 lipca 2017r., XIX Gz 451/17

Standard: 8317 (pełna treść orzeczenia)