Sprowadzenie bezpośredniego niebezpieczeństwo katastrofy w ruchu
Sprowadzenie bezpośredniego niebezpieczeństwa katastrofy w ruchu lądowym (art. 174 k.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Do zaistnienia konsekwencji w postaci zagrożenia katastrofą konieczne jest sprowadzenie niebezpieczeństwa o bezpośrednim charakterze. Podobnie też nie powinno ulegać kwestii, że oba wymienione występki są przestępstwami skutkowymi gdzie znamię „ bezpośredniego niebezpieczeństwa” następstw charakteryzuje się powstaniem konkretnego, a nie jedynie abstrakcyjnego narażenia dobra prawnego na szkodę. W tym też kontekście warto powtórzyć za Sądem Najwyższym, że […] nie sposób przypisać danemu sprawcy popełnienia przestępstwa z art. 174 § 1 k.k., o ile nie zostanie wykazane, iż sprowadzone przez niego "niebezpieczeństwo" miało charakter "konkretny"; nie jest wystarczającym wykazanie, że owo "niebezpieczeństwo" było wyłącznie "potencjalne". W toku postępowania trzeba jednoznacznie ustalić, że w sytuacji będącej skutkiem czynu sprowadzone zagrożenie wystąpiło już w takiej skali, iż niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia wielu osób mogło się ziścić bez żadnych dalszych, bezprawnych zachowań danego sprawcy i bez konieczności pojawienia się jakichkolwiek nowych czynników "dynamizujących". [postanowienie z dnia 16.04.2013 r. ze sprawy II KK 314/13].
Wyrok SO w Białymstoku z dnia 22 września 2015 r., VIII Ka 473/15
Standard: 8180 (pełna treść orzeczenia)
Norma sankcjonowana wynikająca z art. 174 § 1 k.k. określa zakaz podejmowania zachowań skutkujących sprowadzeniem „bezpośredniego niebezpieczeństwa katastrofy” (w realiach sprawy: w ruchu lądowym), co jednoznacznie przesądza o tym, że wskazany przepis Kodeksu karnego określa typ przestępstwa skutkowego charakteryzującego się „konkretnym narażeniem” dobra prawnego na niebezpieczeństwo (nie zaś „abstrakcyjnym narażeniem” tego dobra na niebezpieczeństwo).
Okoliczność ta o tyle ma zasadnicze znaczenie, że nie sposób przypisać danemu sprawcy popełnienie przestępstwa z art. 174 § 1 k.k., o ile nie zostanie wykazane (dowiedzione), iż sprowadzone przez niego „niebezpieczeństwo” miało charakter „konkretny”; nie jest wystarczającym wykazanie, że owo „niebezpieczeństwo” było wyłącznie „potencjalne”. T
ak więc w toku postępowania trzeba jednoznacznie ustalić, że w sytuacji będącej skutkiem jego czynu sprowadzone zagrożenie wystąpiło już w takiej skali, iż mogło się ziścić bez żadnych dalszych, bezprawnych, zachowań danego sprawcy, a nieuchronnym następstwem rozwoju sytuacji, bez konieczności pojawienia się jakichkolwiek nowych czynników „dynamizujących", było niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia wielu osób (por. też znamiona przestępstwa z art. 173 § 1 k.k., albowiem przedmiotową przesłanką przestępstwa z art. 174 k.k. jest sprowadzenie bezpośredniego niebezpieczeństwa zdarzenia określonego w art. 173 k.k.). Taki właśnie stan rzeczy oddaje wskazane w art. 174 § 1 k.k. znamię „bezpośredniego niebezpieczeństwa katastrofy”, przesądzające właśnie o „konkretnym” – nie zaś „potencjalnym” - charakterze zagrożenia.
Postanowienie SN z dnia 16 kwietnia 2014 r., II KK 314/13
Standard: 77157 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 77135