Wypadek przy pracy na drodze praca - dom

Sporne było natomiast zakwalifikowanie przedmiotowego zdarzenia jako wypadku w rozumieniu art.3 ust.1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych. W ocenie organu poszkodowana doznała zwichnięcia stawu skokowego po zakończeniu pracy, poza zakładem pracy na chodniku. Tym samym przedmiotowe zdarzenie nie może być uznane za wypadek przy pracy.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż definicję wypadku przy pracy zawiera art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 31 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U.z 2015r.poz. 1242 ze zm .). Należy stwierdzić, iż na pojęcie wypadku przy pracy w rozumieniu art. 3 ust. 1 w/w ustawy składają się trzy elementy: nagłość zdarzenia, przyczyna zewnętrzna oraz zaistnienie tego zdarzenia w związku z pracą: podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności albo poleceń przełożonych; podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia lub w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.

Wypadek wydarzył się na terenie zakładu pracy odwołującej się, w momencie pokonywania przez nią drogi do samochodu zaparkowanego na zakładowym parkingu. Droga odwołującej się z pracy do domu nie ostała jeszcze rozpoczęta, ponieważ nie wypadek wydarzył się na terenie zakładu pracy. W orzecznictwie przyjmuje się, że droga do pracy rozpoczyna się z chwilą opuszczenia przez pracownika mieszkania (zamknięcia drzwi domu lub opuszczenia swojej posesji ) i kończy się również na granicy terenu władztwa zakładu pracy (por. wyroki Sądu Najwyższego z 24 stycznia 1997 r., II UKN 57/96, OSNP 1997/18/347, 22 stycznia 1998 r., II UKN 462/97, OSNP 1999/1/23 i wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 28 października 1993 r., III AUr 320/93 ,OSA 1994, z. 3, poz. 16). Drogą do pracy w znaczeniu prawnym jest bowiem fakt pokonywania przestrzeni oddzielającej mieszkanie pracownika( domu ) od zakładu pracy( czyli do bramy zakładu pracy). Sąd Nażywszy w wyroku z dnia 25 stycznia 1980 r., III URN 59/79 (OSNCAPiUS 1980, nr 7-8, poz. 147) z glosą H. P. (OSP 1981, z. 5, poz. 93) wyjaśnił , że pracownik rozpoczyna drogę do pracy po przekroczeniu progu swego mieszkania, co w przypadku zamieszkiwania w budynku jednomieszkaniowym oznacza przekroczenie progu domu. Fizycznym końcem drogi w budynku wielomieszkaniowym będzie przekroczenie progu mieszkania, a przypadku budynku jednorodzinnego przekroczenie drzwi wejściowych (wyrok SN z dnia 25 października 1994 r., II URN 39/94, OSNAPiUS 1995, nr 4, poz. 53). Jeśli dom ma tzw. obejście, droga z pracy kończy się po wejściu na teren posesji ,a droga do pracy po wejściu na teren zakładu pracy .np. po przekroczeniu bramy zakładu pracy(wyrok (...) z dnia 18 sierpnia 1962 r., TR III (...), OSPiKA 1964, z. 4 ). Zatem wszystkie zdarzenia wypadkowe na terenie zakładu pracy są objęte ochroną ubezpieczeniową na podstawie przepisów ustawy wypadkowej. Nie na więc tym przypadku znaczenia, że odwołująca się uległa wypadkowi po opuszczeniu budynku szpitala, ponieważ nadal znajdowała się na terenie zakładu pracy. Jej droga do domu rozpoczęłaby się dopiero w momencie wyjechania z terenu parkingu zakładowego. Bez wątpienia zdarzenie było zdarzeniem nagłym, wywołanym przyczyną zewnętrzną, które wywołało uraz nogi i miało związek z pracą ( był to tzw. związek funkcjonalny).

Związek zdarzenia z pracą nie musi mieć charakteru przyczynowo-skutkowego. Praca nie musi być przyczyną zdarzenia, a za wypadki przy pracy można uznać takie zdarzenia, które pozostają z nim w związku miejscowym, czasowym bądź funkcjonalnym. Określenie związku czasowego, miejscowego i funkcjonalnego nie wiąże się ze wskazaniem, że praca była przyczyną nagłego zdarzenia. W związku z tym są to powiązania o szerszym zakresie niż związek przyczynowy.

Odwołująca się w wyniku tego wypadku doznała 3 % stałego uszczerbku na zdrowiu, więc przysługuje jej jednorazowe odszkodowanie w kwocie: 2.340 zł. Wysokość jednorazowego odszkodowania Sąd ustalił w oparciu o obowiązujące w dniu wydania zaskarżonej decyzji obwieszczenie Ministra Rodziny, Pracy I Polityki Społecznej z 26 lutego 2016r. w sprawie wysokości kwot jednorazowych odszkodowań z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej (M.P. poz. 206) w którym ustalono, że w okresie od 1 kwietnia 2016r. do 31 marca 2017r. kwota jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy wynosi 780 zł za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu i art. 12 i art. 14 ust. 1-4 ustawy z 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 1242 ze zm.).

Wyrok SR w Łomży z dnia 25.07.2017 r., IV U 38/17

Standard: 8162 (pełna treść orzeczenia)