Pojęcie stałego zamieszkiwania do chwili śmierci najemcy (art. 691 k.c.)

Przesłanka stałego zamieszkiwania z najemcą zawiera w sobie wymaganie, żeby osoba bliska najemcy nie miała innego mieszkania, a lokal mieszkalny zajmowany przez tę osobę z najemcą stanowił centrum jej spraw życiowych (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 stycznia 1091 III CRN 314/80 OSN 1981 Nr 6 poz. 119 ). Przez stałe zamieszkiwanie, stanowiące przesłankę nabycia praw najmu na podstawie art. 691 kc, należy rozumieć zamieszkiwanie w konkretnym mieszkaniu, w określonej miejscowości z zamiarem stałego pobytu, wyrażonym przez to, że w tym mieszkaniu i w tej miejscowości skupia się życie osobiste i działalność osoby bliskiej najemcy ( wyrok SN dnia 6 maja 1980 r., III CRN 61/80).

Z reguły nie będzie stanowić stałego zamieszkania pobyt osoby bliskiej w celu udzielenia doraźnej, choć nawet dłużej trwającej pomocy najemcy mieszkania.

Wyrok SR w Piszu z dnia 21 stycznia 2021 r., I C 410/20

Standard: 57777 (pełna treść orzeczenia)

Przesłanką zastosowania art. 691 k.c. jest stałe zamieszkiwanie z najemcą do chwili jego śmierci. Określenie „stałe zamieszkiwanie z najemcą „ posiada odmienny zakres znaczeniowy niż „ miejsce zamieszkania „ w ujęciu art. 25-28 kc . Zasadniczo przyjmuje się konieczność ustalenia. że określony lokal stanowi „ centrum życiowe „ określonej osoby, jako ześrodkowanie całej działalności życiowej ( wyrok Sądu najwyższego z dnia 20 marca 1981 III CRN 30/81 ) . Przesłanka co do stałego zamieszkiwania z najemcą zawiera w sobie wymaganie, żeby osoba bliska najemcy nie miała innego mieszkania, a lokal mieszkalny zajmowany przez tę osobę z najemcą stanowił centrum jej spraw życiowych ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 stycznia 1091 III CRN 314/80 OSN 1981 Nr 6 poz. 119 ). Przez stałe zamieszkiwanie , stanowiące przesłankę nabycia praw najmu na podstawie art. 691 k.c. , należy rozumieć zamieszkiwanie w konkretnym mieszkaniu, w określonej miejscowości z zamiarem stałego pobytu, wyrażonym przez to, że w tym mieszkaniu i w tej miejscowości skupia się życie osobiste i działalność osoby bliskiej najemcy.

Sąd uznał, że powódka spełniła wymóg stałego zamieszkiwania z najemczynią aż do jej śmierci . Po pierwsze, krótki pobyt najemczyni, tuż przed jej śmiercią w domu pomocy nie zmienia okoliczności, że A. W. przysługiwało mieszkanie wynajęte przez Gminę. To szczególne okoliczności ciężkiej choroby, a właściwie ciężkiego stanu A. W. tuż przed śmiercią były bezpośrednia przyczyną umieszczenia jej w specjalistycznym ośrodku pomocy społecznej posiadającym specjalistyczne przygotowanie do opieki nad ludźmi obłożnie chorymi. A. W. była bowiem po wylewie, który miał miejsce w lipcu 2011 roku, wymagała więc ciągłej opieki i rehabilitacji, której o ostatnim okresie jej życia nie była w stanie zapewnić powódka.

Wyrok SR w Zgierzu z dnia 22 marca 2017 r., I C 18/16

Standard: 10340 (pełna treść orzeczenia)