Metody ustalania udziału w kosztach eksploatacji
Kalkulacja kosztów art. 4 ust. 6[4] u.s.m.)
Przepis art. 42 ust. 6 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1222 z późn. zm.) stanowi upoważnienie dla spółdzielni do wyboru metody obliczenia powierzchni poszczególnych lokali. Powierzchnia zaś determinuje wysokość opłat eksploatacyjnych należnych spółdzielni. Nie podlega kwestionowaniu prawo spółdzielni do podejmowania takiej uchwały. Jednak w oparciu o przyjętą metodę należy ustalić powierzchnię lokalu, która nie będzie oderwana od powierzchni rzeczywistej. Z ustaleń poczynionych przez Sąd Rejonowy wynika, że dokumentacja techniczna, na której opiera się powód w zakresie ustalania powierzchni lokali dotknięta jest błędami. Wprawdzie przyjęcie określonych metod ustalania powierzchni może prowadzić do różnych wyników pomiaru, jednak nie można obciążać pozwanej obowiązkiem zapłaty za powierzchnię lokalu, która na skutek błędów popełnionych w dokumentacji technicznej nie pozostaje w jej dyspozycji.
Wyrok SO w Łodzi z dnia 14 lutego 2017 r. III Ca 1598/16
Standard: 8055 (pełna treść orzeczenia)
Ustawa nie określa szczegółowo, w jaki sposób ustalać udział poszczególnych członków spółdzielni oraz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługuje prawo odrębnej własności lokalu albo spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, w opłacaniu kosztów eksploatacji nieruchomości.
W orzecznictwie sądowym silnie akcentuje się jednak zasadę indywidualizowania opłat eksploatacyjnych, która znajduje wyraz w regule powiązania wysokości opłat z rzeczywistą wysokością wydatków ponoszonych przez spółdzielnię na poszczególny lokal.
Sąd Najwyższy zwraca w szczególności uwagę, że "obciążanie członków obowiązkiem zwrotu kosztów powinno być w maksymalnym stopniu powiązane z rzeczywistą wysokością wydatków ponoszonych przez spółdzielnie na poszczególne lokale" (uchwała SN z 13 czerwca 1990 r., III CZP 31/90; na temat zasady indywidualizacji kosztów eksploatacyjnych zob. też: uchwała SN z 5 grudnia 1991 r., III CZP 127/91).
W doktrynie przyjmuje się, że sposób ustalenia udziału w opłacaniu kosztów eksploatacji nieruchomości powinien odzwierciedlać stosunek powierzchni lokalu używanego przez osobę uprawnioną z tytułu spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu do powierzchni wszystkich lokali w danej nieruchomości, co jednak - ze względu na brak szczegółowych rozwiązań ustawowych - nie wyklucza możliwości przyjęcia odmiennego sposobu ustalenia udziału w kosztach.
Wyrok TK z dnia 8 października 2015 r., SK 11/13
Standard: 28053 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 28033