Zbieg podstaw nadzwyczajnego złagodzenia i obostrzenia kary (art. 57 k.k.)

W sytuacji zbiegu podstaw do nadzwyczajnego złagodzenia kary i do nadzwyczajnego obostrzenia kary sądowi została pozostawiona swoboda uznania i nie ma znaczenia to, czy podstawy te mają charakter obligatoryjny, czy fakultatywny (por. postanowienie SN z dnia 08.01.2010r., II KK 153/09).

 W sytuacji, gdy sprawca popełnił przestępstwa w warunkach ciągu przestępstw określonego w art. 91 § 1 kk, przy czym choćby co do niektórych z nich zachodziły przesłanki przewidziane w art. 60 § 3 kk, sąd orzekając jedną karę na podstawie przepisu, którego znamiona każde z tych przestępstw wyczerpuje, może albo zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, albo wymierzyć karę z nadzwyczajnym jej obostrzeniem, albo też - co z oczywistych względów jest dopuszczalne - orzec karę w granicach zwyczajnego ustawowego zagrożenia. Przy podejmowaniu decyzji, którą z trzech konkurujących możliwości wybrać i w jakiej wysokości orzec karę, sąd powinien nade wszystko kierować się zasadami wymiaru kary, o których mowa w art. 53 kk (zob. postanowienie SN z dnia 19 marca 2003r., V KK 188/02; postanowienie SN z dnia 04 lutego 2008r., III KK 363/07).

Wyrok SA w Katowicach z dnia 8 maja 2018 r., II AKa 53/18

Standard: 75455 (pełna treść orzeczenia)

Przyjęcie, iż oskarżony popełnił przestępstwo o charakterze chuligańskim bynajmniej nie wyklucza możliwości nadzwyczajnego złagodzenia kary na podstawie art. 60 § 2 k.k. W wypadku zbiegu obligatoryjnej podstawy nadzwyczajnego złagodzenia kary z fakultatywną podstawą nadzwyczajnego obostrzenia represji karnej dopuszczalny jest zawsze wybór dowolnej dyrektywy (por. postanowienie SN z dnia 8 stycznia 2010 r., II KK 153/09).

Wyrok SA w Białymstoku z dnia 30 października 2014 r., II AKa 221/14

Standard: 75733 (pełna treść orzeczenia)