Brak należytej staranności a umyślne przestępstwa karnoskarbowe

Brak należytej staranności w zawieraniu transakcji kupna-sprzedaży oleju napędowego nie jest przesłanką wystarczającą do przypisania oskarżonemu realizacji ustawowych znamion przestępstwa skarbowego z art. 62 § 2 k.k.s. w zb. z art. 54 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s., albowiem fakt ten dowodzi jedynie istnienia po stronie oskarżonego winy nieumyślnej. Tymczasem kodeks karny skarbowy przewiduje karalność umyślnego popełnienia czynu zabronionego stypizowanego w art. 54 § 2 k.k.s. Z dwóch postaci umyślności w grę wchodzi tutaj jedynie zamiar bezpośredni zabarwiony chęcią uchylenia się od opodatkowania, tj. niezapłacenia należnego podatku w terminie. Zamiar ewentualny, a tym bardziej wina nieumyślna, są niekaralne. Również czyn zabroniony stypizowany w art. 62 § 2 k.k.s. jest kryminalizowany jako czyn umyślny w obu postaciach zamiaru, tj. w zamiarze bezpośrednim i ewentualnym. Skoro jednak organ pierwszo-instancyjny nie wykazał oskarżonemu, by ten działał z zamiarem bezpośrednim kierunkowym w zakresie czynu z art. 54 § 2 k.k.s. oraz w zamiarze bezpośrednim lub ewentualnym w zakresie czynu z art. 62 § 2 k.k.s., to w tym stanie rzeczy wydanie wyroku skazującego wobec było niemożliwe.

Wyrok SO w Częstochowie z dnia 21 kwietnia 2016 r., VII Ka 42/16

Standard: 7992 (pełna treść orzeczenia)