Wypowiedzenie umowy o pracę w okresie przedemerytalnym

Wypowiedzenie jest zwykłym sposobem rozwiązania stosunku pracy. Pracodawca ma bowiem prawo doboru pracowników, którzy, jego zdaniem, najlepiej będą wykonywać powierzone im obowiązki. Jednakże przepisy prawa wprowadzają również różnego rodzaju ograniczenia związane z możliwością wypowiedzenia umowy o pracę. Jednym z takich ograniczeń jest art. 39 Kodeksu pracy, który stanowi, że pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę pracownikowi, któremu brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku.

Pracodawca, wypowiadając powódce umowę o pracę, dopuścił się naruszenia przepisów o wypowiadaniu umów o pracę, tj. art. 39 Kodeksu pracy, tym bardziej że do wypowiedzenia doszło z uwagi na reorganizację spółki i likwidację stanowiska pracy zastępcy kierownika magazynu, nie zaś z uwagi na ogłoszenie upadłości czy likwidację pracodawcy, kiedy to stosowanie art. 39 Kodeksu pracy byłoby wyłączone (art. 41 1 § 1 k.p.)

Wskazać należy, że bez znaczenia dla oceny zgodności z prawem wypowiedzenia powódce umowy o pracę była okoliczność, iż K. W. zgodnie z orzeczeniem lekarskim jest zdolna do dźwigania ciężarów do 5 kg. Okoliczność ta mogłaby mieć znaczenie jedynie przy ocenie zgodności z prawem dokonanego przez pracodawcę wypowiedzenia zmieniającego (art. 43 pkt 2 k.p.), co w niniejszej sprawie nie miało miejsca.

Nie ma też znaczenia fakt, iż pracodawca w momencie rozwiązania umowy o pracę nie wiedział, że powódka jest w okresie ochronnym, bowiem błędnie sądził, iż do uzyskania okresu ochronnego niezbędny jest jeszcze odpowiedni staż.

Wyrok SR Gdańsk-Południe z dnia 18 stycznia 2017 r., VI P 462/16

Standard: 7966 (pełna treść orzeczenia)