Odpowiedzialność prowadzącego aquapark
Odpowiedzialność prowadzącego przedsiębiorstwo wprowadzane w ruch za pomocą sił przyrody (art. 435 k.c.)
Nie może budzić wątpliwości, że przedsiębiorstwo prowadzone przez właściciela aquaparku wprawiane jest w ruch za pomocą sił przyrody. Jak wynika z wydruku korespondencji mailowej jednego z wspólników pozwanej spółki - (...), dla prowadzenia przedsiębiorstwa wykorzystywana jest energia elektryczna i cieplna.
Za uznaniem przedsiębiorstwo pozwanego za przedsiębiorstwo wprawiane w ruch za pomocą sił przyrody przemawia także charakter działalności prowadzonej przez pozwanego oraz fakt zachowania szczególnych wymogów stawianych tego typu przedsiębiorstwom. Z doświadczenia życiowego wynika, że prowadzenie kompleksu basenowego z pominięciem podgrzania i uzdatniania wody basenowej nie jest możliwe.
Działalność mająca służyć celom rekreacyjnym z założenia winna czynić zadość szczególnym kryteriom ocennym w postaci utrzymywania odpowiedniej ciepłoty wody jak i powietrza oraz bieżącej dbałości o stan czystości wykorzystywanych wód. Podać należy, że wskazane zadania stanowią podstawowe, niezbędne działania służące prawidłowemu prowadzeniu kompleksu basenowego, a z tych względów uznać należy że siły przyrody stanowią jego siłę napędową, a nie jedynie działania wspomagające.
Nie może budzić wątpliwości także istnienie związku przyczynowego między ruchem przedsiębiorstwa i wywołaną nim szkodą powoda. Do urazu głowy w postaci rozcięcia w jej części szczytowej doszło podczas korzystania w atrakcji „rwącej rzeki”, na co wskazują opisane w stanie fatycznym dowody.
Z opisów wskazanych przez pracowników pozwanego wynika, że okolice przedmiotowej szarej zjeżdżalni wyłożone jest kamieniami (skalniakiem). Nadto pracownicy ci przed oddaniem do użytku zjeżdżalni testowali ją i wiedzieli o potencjalnej możliwości zderzenia się z kamieniami w przypadku nieprawidłowego korzystania z niej.
Skoro zatem właściciel aquaparku miał świadomość hipotetycznej możliwości uderzenia przez osoby korzystające ze zjeżdżalni w kamienie (skalniak) oraz związanych z tym skutków w postaci powstania urazów, powinien poczynić odpowiednie kroki w celu wyeliminowania tego ryzyka.
Ustawianie tablic ostrzegających oraz regulaminu i instrukcji korzystania z poszczególnych urządzeń aquaparku należy ocenić jako niewystarczające. Nic bowiem nie stoi na przeszkodzie, aby ów skalniak – pełniący jak się wydaje funkcje li tylko ozdobne - zastąpić materiałem stwarzającym dla korzystających z atrakcji parku wodnego mniejsze ryzyko powstania ujemnych skutków.
Wyrok SR w Olsztynie z dnia 17 czerwca 2014 r., I C 1740/13
Standard: 22327 (pełna treść orzeczenia)
Jazda na zjeżdżalni polega na poruszaniu się przez człowieka po torze zjeżdżalni w sposób częściowo niekontrolowany, przy wykorzystaniu powszechnej siły ciążenia. Nie jest konieczna specjalistyczna wiedza z zakresu fizyki, aby stwierdzić, że przebieg zjazdu będzie zależny od masy ciała i wzrostu zjeżdżającego, od jego ustawienia w tym także od tego, jaki dodatkowy opór będzie stawiał rękami i nogami, a nawet od materiału, z jakiego wykonany jest strój kąpielowy. Może się zatem okazać, że przy współistnieniu kilku czynników spowodowanych np. wymiarami zjeżdżającego, dojdzie do sytuacji, w której kierowane siłą bezwładności ciało uderzy w element zjeżdżalni. Jednoczesne wystąpienie tych czynników nie może być w żadnym razie uznane za splot nieszczęśliwych wypadków, jak to stwierdził Sąd I instancji.
Wypadnięcie ze zjeżdżalni, uderzenie w jej część bądź część basenu stanowi podstawowe zagrożenie wiążące się z korzystaniem ze zjeżdżalni i powinno być ono wyeliminowane przez konstrukcję zjeżdżalni i czytelne zalecenia co do właściwej pozycji, jaką należy zająć podczas zjazdu.
Bez względu na to, czy korzystający ze zjeżdżalni jest osobą znacznej czy raczej skromnej postury, czy będzie układać ciało na plecach w pozycji gwarantującej najszybszy zjazd czy będzie stawiać dodatkowy opór rękami i nogami, czy będzie zrelaksowany czy zestresowany, o ile zachowuje się w sposób zgodny z udzielonymi mu instrukcjami, zjazd na zjeżdżalni powinien być dla niego w pełni bezpieczny.
Jeśli zjeżdżalnia nie jest bezpieczna dla określonej kategorii osób lub zjazd z niej może się odbywać tylko w ściśle określonej pozycji, powinno znajdować się na niej wyraźne oznakowanie zabraniające wstępu tych osób lub nakazujące określone zachowanie w trakcie jazdy.
Reasumując należy zatem stwierdzić, że doznany przez powoda uszczerbek na zdrowiu pozostawał w adekwatnym związku przyczynowym ze zjazdem ze zjeżdżalni, a Sąd Okręgowy oceniając, że związek taki nie występuje − naruszył art. 361 § 1 k.c.
Wyrok SA we Wrocławiu z dnia 30 maja 2014 r., I ACa 455/14
Standard: 26003 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 7935