Ujawnienie tajemnicy przedsiębiorstwa
Ujawnienie lub wykorzystanie informacji stanowiącej tajemnicę przedsiębiorstwa (art. 23 ust. 1 u.z.n.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Ujawnienie informacji ze swojej istoty ma charakter jednorazowy (uczynienie jej znaną innej osobie). Czynienie zarzutu, że odbywać się to miało na przestrzeni lat, co niewątpliwie wpływa na stopień społecznej szkodliwości czynu i konsekwentnie karę – wymaga spięcia poszczególnych zachowań klamrą ciągłości. Instytucja czynu ciągłego wymaga jednak poczynienia stosownych ustaleń faktycznych, chociażby w optyce z góry powziętego zamiaru oraz zidentyfikowania każdego pojedynczego zachowania oraz krótkich odstępów czasu.
Materiał dowodowy nie zawiera adekwatnych ustaleń realizacji znamion typu czynu w postaci ujawnienia innej osobie tajemnicy, ani wykorzystania tej tajemnicy we własnej działalności gospodarczej. Owym ujawnieniem miałoby być umieszczenie wyliczonych w zarzucie informacji na ogólnodostępnym dla pracowników spółki serwerze. Brak jednak ustalenia, że nie byli oni uprawnieni do wglądu w te dokumenty. Weryfikacja tej okoliczności, zwłaszcza w kontekście sposobu funkcjonowania branży tłumaczeń jawi się jako niezbędna.
By przypisać sprawstwo należałoby wykazać, że na ów serwer przekazane zostały takie dane, które oskarżona zobowiązana była utrzymać w tajemnicy, a do których inni „szeregowi” pracownicy spółki nie mogli mieć dostępu. Natomiast wykorzystanie informacji musi nastąpić w ramach własnej działalności gospodarczej.
Wyrok SN z dnia 3 marca 2021 r., II KK 111/20
Standard: 55916 (pełna treść orzeczenia)
Zgodnie z art. 11 ust. 4 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji przez tajemnicę przedsiębiorstwa rozumie się nieujawnione do wiadomości publicznej informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje posiadające wartość gospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności. W pierwszej kolejności należało zatem precyzyjnie ustalić jakie informacje zostały przez oskarżonych S. L. i D. J. ujawnione M. Ś., a następnie ocenić czy odpowiadają one desygnatom nazw zawartych w tym przepisie, czy posiadają one wartość gospodarczą i czy pokrzywdzone przedsiębiorstwo podjęło stosowne działania w celu zachowania ich poufności. Sąd nie ustalił jakie informacje zostały przez pokrzywdzoną spółkę uznane za poufne i jakie w związku z tym zastosowano zabezpieczenia przed ich ujawnieniem osobom nieuprawnionym. Tymczasem podjęcie takich działań przez przedsiębiorcę jest warunkiem koniecznym uznania informacji za podlegającą ochronie. Brak tych ustaleń uniemożliwia identyfikację zakresu chronionych informacji oraz osób zobowiązanych do dochowania poufności.
Przedmiot czynności wykonawczej czynu zabronionego z art. 23 ust. 2 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji jest tożsamy z przedmiotem czynności wykonawczej czynu określonego w art. 23 ust. 1 tej ustawy.
Wyrok SO w Gliwicach z dnia 27 listopada 2015 r., VI Ka 475/15
Standard: 7878 (pełna treść orzeczenia)