Doręczenie odpisu wniosku wraz z rozstrzygnięciem na posiedzeniu niejawnym

Wypadki, w których strona lub uczestnik otrzymuje odpis orzeczenia wydanego na posiedzeniu niejawnym, w szczególności orzeczenia sądowego co do istoty sprawy, wraz z odpisem pozwu lub innego pisma wszczynającego postępowanie w sprawie, są ściśle określone w przepisach proceduralnych. Przykładowo sytuacje takie mają miejsce:

a) w postępowaniu nakazowym – art. 491 § 3 k.p.c.: nakaz zapłaty doręcza się stronom; pozwanemu wraz z pozwem, załącznikami i pouczeniem o treści art. 493 § 1 zdanie trzecie,

b) w postępowaniu upominawczym – art. 502 § 2 k.p.c.: pozwanemu doręcza się nakaz zapłaty wraz z pozwem i pouczeniem o sposobie wniesienia sprzeciwu, o treści art. 503 § 1 zdanie trzecie oraz o skutkach niezaskarżenia nakazu,

c) w elektronicznym postępowaniu upominawczym – art. 502 § 2 k.p.c. w zw. z art. 505 28 k.p.c.

We wskazanych wyżej wypadkach nie istnieje niebezpieczeństwo pozbawienia pozwanego możności obrony swoich praw, gdyż po ewentualnym wniesieniu sprzeciwu lub zarzutów od nakazu zapłaty sprawa jest rozpoznawana w dalszym ciągu w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji, a więc po doręczeniu odpisu pozwu pozwany może realizować w tej instancji swoje prawo do obrony.

Wyłączenie doręczenia stronie lub uczestnikowi odpisu pisma wszczynającego postępowanie w sprawie i ograniczenie stronie lub uczestnikowi możności realizacji prawa do obrony swoich praw tylko do etapu postępowania przed sądem drugiej instancji dotyczy wyjątkowych sytuacji wyraźnie określonych w przepisach prawa. Przykładowo w sprawie o nadanie klauzuli wykonalności sąd nie doręcza dłużnikowi ani odpisu wniosku, ani też odpisu tytułu wykonawczego (art. 794 2 k.p.c., art. 795 § 2 i 3 k.p.c.). Podobna zasada, od której są wyjątki, występuje w postępowaniu zabezpieczającym (art. 740 § 1 k.p.c.).

Postanowienie SO w Lublinie z dnia 5 lutego 2015 r., II Ca 937/14

Standard: 7801 (pełna treść orzeczenia)