Posiadanie broni lub amunicji bez zezwolenia; cofnięcie zezwolenia

Najistotniejszym znamieniem czynu z art. 263 § 2 k.k. jest brak wymaganego prawem zezwolenia na posiadanie broni. Bezsprzecznie zatem, pominiecie w opisie przypisanego czynu tego elementu, prowadzi do dekompletacji znamion tego typu czynu zabronionego. Żaden z fragmentów opisu przypisanego czynu, nawet przy „prawidłowej analizie semantyczno-logicznej”, braku tego nie wypełnił.

Wyrok SN z dnia 29 listopada 2023 r., V KK 206/23

Standard: 77662 (pełna treść orzeczenia)

Art. 9 ustawy o broni i amunicji wprowadza obowiązek posiadania pozwolenia na broń lub karty rejestracyjnej broni. Ust. 1 tego przepisu stanowi, iż broń palną i amunicję do tej broni, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 11 ustawy, można posiadać na podstawie pozwolenia na broń wydanego przez właściwego ze względu na miejsce stałego pobytu zainteresowanej osoby lub siedzibę zainteresowanego podmiotu komendanta wojewódzkiego policji, a w przypadku żołnierzy zawodowych – na podstawie pozwolenia wydanego przez właściwego komendanta oddziału Żandarmerii Wojskowej.

Pozwolenie na broń wydane (tylko) dla określonego celu ma ściśle unormowane kryteria nie tylko w zakresie rodzaju samej broni, ale i w zakresie rodzaju amunicji jaką należy używać w związku z uzyskanym pozwoleniem na taką konkretną broń i amunicję do niej, którą posiadający to pozwolenie może używać. 

Zgodnie z wyrażoną w art. 2 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji generalną klauzula, poza przypadkami określonymi w tej ustawie, nabywanie, posiadanie oraz zbywanie broni i amunicji jest zabronione.

Art. 263 § 2 KK penalizuje określony stan, to jest posiadanie broni palnej albo amunicji, pomimo braku indywidualnej decyzji administracyjnej o określonej treści (zezwolenia na posiadanie broni).

Wyrok SN z dnia 16 grudnia 2020 r., IV KK 420/19

Standard: 77683 (pełna treść orzeczenia)

Przestępstwo z art. 263 § 2 k.k. jest typem szczególnym w tym sensie, że ustawodawca penalizuje tu określony stan (posiadanie broni), pomimo braku indywidualnej decyzji administracyjnej o określonej treści (zezwolenie na posiadanie broni).

Nie jest rzeczą sądu ingerowanie w zagadnienie istnienia bądź nieistnienia podstaw prawnych do wydania stosownej decyzji administracyjnej, ani też badanie jej słuszności (zob. postanowienie SN z dnia 9 listopada 2001 r., V KKN 273/01).

Postanowienie SN z dnia 3 grudnia 2020 r., V KK 200/20

Standard: 77689 (pełna treść orzeczenia)