Prawo bez barier technicznych, finansowych, kompetencyjnych

Forma czynności prawnej (art. 660 k.c.)

Umowa najmu (art. 659-692 k.c.)

Wyświetl tylko:

Według art. 660 Kc zd. pierwsze umowa najmu nieruchomości lub pomieszczenia na czas dłuższy niż rok powinna być zawarta na piśmie. W świetle przepisów Kc i ustawy o ochronie praw lokatorów niedochowanie tej formy nie pociąga za sobą nieważności umowy.

Nie ulega wątpliwości, że do zawarcia umowy najmu może dojść również w sposób dorozumiany przez jakiekolwiek zachowanie się uzewnętrzniające wolę dokonania czynności prawnej w sposób obiektywnie zrozumiały. Do powstania skutku prawnego konieczne jest przy tym wyrażenie woli przez obie strony stosunku najmu.

W ocenie Sądu okoliczności ujawnione w toku postępowania dowodowego w niniejszej sprawie nie stanowiły wystarczającej podstawy do uznania, iż rzeczywiście tego rodzaju więź prawna łączy Gminę G. (jako wynajmującą) i pozwaną (jako najemczynię). W tej mierze Sąd oparł się na stanowisku, zgodnie z którym jeżeli dzierżawca korzysta z przedmiotu dzierżawy po upływie terminu, na jaki została ona zawarta, to jego zachowanie może być wprawdzie uważane za wolę przedłużania terminu dzierżawy, ale o tym, czy przedłużenie nastąpiło, można mówić dopiero wtedy, gdy taką wolę wyrazi także wydzierżawiający, np. przez milczące tolerowanie dalszego używania rzeczy i przyjmowanie czynszu (podobnie: SN w uzasadnieniu wyroku z 15 maja 1980 r., II CRN 110/80). Podobieństwo umów dzierżawy i najmu pozwala, zdaniem Sądu, przyjąć powyższą argumentację także w niniejszej sprawie.

Wyrok SR Gdańsk-Południe z dnia 30 marca 2016 r., I C 1207/15

Standard: 9729 (pełna treść orzeczenia)

Forma określona w art. 660 kc ma charakter ad eventum, a zatem określa formę pisemną zastrzeżoną jedynie dla wywołania określonych skutków czynności prawnej /zob. wyrok SN z 27.11.1998, III CKN 544/98/. Zgodnie  z art. 74 § 1 zd. 2 kc przepisu tego nie stosuje się, gdy zachowanie formy pisemnej jest zastrzeżone jedynie dla wywołania określonych skutków czynności prawnej. Tym samym dopuszczalnym w rozpoznawanej sprawie było przeprowadzenie dowodu ze świadków, czy też przesłuchania stron, czego Sąd, pomimo stosownego wniosku powoda zaniechał. Powyższe uchybienia w konsekwencji przemawiały za koniecznością uchylenia zaskarżonego postanowienia ze względu na nierozpoznanie istoty sprawy i potrzebę przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości.

Wyrok SO w Świdnicy z dnia 23 kwietnia 2015 r., II Ca 203/15

Standard: 7783 (pełna treść orzeczenia)

Komentarz składa z 82 słów. Wykup dostęp.

Standard: 28465

Serwis wykorzystuje pliki cookies. Korzystając z serwisu akceptujesz politykę prywatności i cookies.