Ograniczenie tylko w ustawie - subdelgacja
Ograniczenie praw i wolności (art. 31 ust. 3 Konstytucji)
W orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego zarysowały się dwa podejścia do zagadnienia formy regulacji praw i wolności. Z jednej strony przyjmuje się, że "sfera praw i wolności stanowi materię konstytucyjną, w zakresie której dopuszczalna jest jedynie ingerencja ustawowa", co oznacza wykluczenie "dopuszczalności subdelegacji, tj. przekazania kompetencji normodawczej innemu organowi" (tak w uzasadnieniu wyroku z 5 marca 2001 r., sygn. P. 11/00, OTK ZU nr 2/2001, poz. 33). Z drugiej strony Trybunał Konstytucyjny dał również wyraz przekonaniu, w myśl którego "wymaganie zupełności ustawowej regulacji ograniczeń praw i wolności o charakterze politycznym i osobistym powinno być egzekwowane z pełnym rygoryzmem", ale jednak "unormowanie praw i wolności ekonomicznych i socjalnych może pozostawiać pewne miejsce dla regulacji wykonawczych. Zawsze jednak (...) ustawa musi samodzielnie określać zasadnicze elementy regulacji prawnej" (powołana wyżej sprawa, sygn. U. 7/00, s. 380). Należy podkreślić, że dopuszczalność korzystnego dla sprawcy odesłania do rozporządzenia uznano w dziedzinie regulacji prawnokarnej (zob. uzasadnienie wyroku z 20 lutego 2001 r., sygn. P 2/00, OTK ZU nr 2/2001, poz. 32) oraz podatkowej (zobacz wyroki TK z: 11 grudnia 2001 r., sygn. SK 16/00, OTK ZU nr 8/2001, poz. 257 oraz 3 kwietnia 2001 r., sygn. K. 32/99, OTK ZU nr 3/2001, poz. 53). Zagadnienie relacji między ustawą a rozporządzeniem na tle zawartego w art. 217 Konstytucji sformułowania "w drodze ustawy" Trybunał Konstytucyjny rozważał w szczególności w uzasadnieniu wyroku z 6 marca 2002 r., sygn. P 7/00 stwierdzając, że "wszystkie istotne elementy stosunku daninowego powinny być uregulowane bezpośrednio w ustawie, zaś do unormowania w drodze rozporządzenia mogą zostać przekazane tylko te sprawy, które nie mają istotnego znaczenia dla konstrukcji danej daniny" (OTK ZU nr 2/A/2002, poz. 13, s. 165).
Wyrok TK z dnia 25 lipca 2006 r., P 24/05, OTK-A 2006/7/87, Dz.U.2006/141/1012
Standard: 998 (pełna treść orzeczenia)