Fakty przyznane przez drugą stronę (art. 229 k.p.c.)
Dowody i postępowanie dowodowe - część ogólna (art. 227 - 243 k.p.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Stosownie do brzmienia art. 229 kpc nie wymagają dowodu fakty przyznane w toku postępowania przez stronę przeciwną, jeżeli przyznanie nie budzi wątpliwości. Fakty przyznane są to fakty podane przez jedną stronę i potwierdzone – jako zgodne z prawdą – przez stronę przeciwną w drodze wyraźnego oświadczenia wiedzy złożonego w toku postępowania (ustnie lub pisemnie). Przyznanie jest jednostronną czynnością procesową i nie musi być przyjęte przez drugą stronę, jest bowiem skierowane do sądu, który decyduje o skuteczności przyznania. Przyznanie niebudzące wątpliwości sądu wywołuje ten skutek, że fakty przyznane nie wymagają już udowodnienia (T. Ereciński, Komentarz do art.229 Kodeksu postępowania cywilnego). Strona może przyznać zarówno pojedynczy fakt, jak i wszystkie fakty stanowiące podstawę faktyczną powództwa. Fakt, który ma podlegać przyznaniu, powinien być jednoznacznie określony, gdyż tylko wtedy może zostać potwierdzony przez stronę przeciwną jako zgodny z prawdą ( wyrok SN z dnia 2 sierpnia 2000 r., I PKN 749/99).
Wyrok SR w Brzesku z dnia 21 marca 2017 r., I C 106/17
Standard: 10902 (pełna treść orzeczenia)
„Fakty przyznane to fakty podane przez jedną stronę i potwierdzone - jako zgodne z prawdą - przez stronę przeciwną w drodze wyraźnego oświadczenia złożonego w toku postępowania. Fakt, który ma podlegać przyznaniu, powinien być przy tym jednoznacznie określony, gdyż tylko wtedy może zostać potwierdzony przez stronę przeciwną jako zgodny z prawdą. Przedmiotem przyznania mogą być tylko fakty, a nie ich ocena prawna; stosunki prawne podlegają bowiem rozstrzygającej ocenie Sądu. Brak co do nich kontrowersyjności nie zwalnia Sądu od obowiązku przeprowadzenia takiej oceny przy uwzględnieniu ustalonego stanu faktycznego” (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 maja 2009 r., II CSK 680/08, LEX nr 519278).
Oświadczenie strony, które ma być podstawą ustalenia w trybie art. 229 kpc należy odczytywać z uwzględnieniem kontekstu, w jakim zostało złożone oraz w połączeniu z całokształtem okoliczności sprawy i wyrażonego przez tę stronę stanowiska w sprawie (wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 17 grudnia 2014 r., I ACa 370/14, LEX nr 1668640).
Wyrok SO w Poznaniu z dnia 11 kwietnia 2016 r., VII Pa 9/16
Standard: 7674 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 56239
Standard: 65537
Standard: 20670
Standard: 20671
Standard: 20669