Kradzież rozbójnicza
Kradzież rozbójnicza (art. 281 k.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Sąd I instancji prawidłowo zakwalifikował zachowania oskarżonego jako przestępstwo określone w art. 281 k.k. Po pierwsze, oczywiste było, że oskarżony wyrwał pokrzywdzonej pieniądze z ręki, a tym samym dokonał ich zaboru w celu przywłaszczenia (oskarżony zabrał pieniądze i je gdzieś ukrył, a więc wyjął je spod władztwa osoby uprawnionej i postąpił z nimi jak z własnym mieniem). Po drugie, użył wobec pokrzywdzonej przemocy w rozumieniu art. 281 k.k. Po trzecie, odepchnięcie pokrzywdzonej nastąpiło już po zaborze pieniędzy, a wiec nastąpiło w czasie wymaganym przepisem art. 281 k.k. Po czwarte, użycie przemocy nacechowane było zamiarem utrzymania się w posiadaniu zagarniętego mienia. Użycie przemocy co najmniej ułatwiło oskarżonemu wydostanie się z kiosku ze skradzionymi pieniędzmi i ucieczkę. W ten zaś sposób oskarżony zapewnił sobie utrzymanie się w posiadaniu zagarniętego mienia. Trzeba przy tym podkreślić, że użycie przemocy w celu utrzymania się w posiadaniu zagarniętego mienia nie musi być związane z jakąkolwiek reakcją osoby pokrzywdzonej nakierowaną na próbę jego odzyskania. Nie jest też istotne, czy osoba taka rzeczywiście stanowi przeszkodę w utrzymaniu się przez sprawcę w posiadaniu rzeczy, czy też okoliczność tę sprawca sobie tylko wyobraża. Rozważaną tutaj kwestię należy zatem interpretować szeroko i żadną miarą nie wolno jej wiązać z jakimkolwiek czynnym zachowaniem osoby wobec której zastosowano przemoc obliczonym na odzyskanie mienia. Chęć umożliwienia sobie ucieczki, czy chęć udaremnienia pościgu może w wielu przypadkach stanowić przejaw chęci utrzymania się w posiadaniu mienia. Skoro zatem w realiach przedmiotowej sprawy, oskarżony w celu co najmniej ułatwienia sobie ucieczki z zagarniętym mieniem, celowo i dość silnie odepchnął poszkodowaną a następnie ucieczkę taką podjął z zagarniętym banknotem, to niewątpliwie wykazał on, że zastosował przemoc w celu utrzymania się w posiadaniu zagarniętego mienia. Zastosowana przemoc służyła bowiem umożliwieniu sobie ucieczki, a tym samym również utrzymaniu się w posiadaniu zagarniętego mienia. Kumulacja obydwu tych celów wzajemnie się nie wyklucza.
Wyrok SA w Szczecinie z dnia 12 listopada 2015 r., II AKa 171/15
Standard: 10193 (pełna treść orzeczenia)
Przestępstwo z art. 281 kk czyli tzw kradzież rozbójnicza polega na zastosowaniu przez sprawcę kradzieży przemocy wobec osoby, groźby natychmiastowego jej użycia albo na doprowadzeniu człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności w celu utrzymania się w posiadaniu zabranej rzeczy (art. 281). Jest to więc konstrukcja nawiązująca do opisu sposobu działania sprawcy rozboju, występuje jednak zasadnicza różnica między tymi przestępstwami. Polega ona na odmiennej kolejności zastosowania rozbójniczych środków, które przy rozboju służą do obezwładnienia lub pokonania oporu pokrzywdzonego w celu dokonania kradzieży (tzn. są stosowane przed lub w trakcie dokonywania zaboru), natomiast w wypadku kradzieży rozbójniczej sprawca dokonuje zaboru bez użycia przemocy lub innych rozbójniczych środków, a używa ich po dokonaniu kradzieży, aby utrzymać się w posiadaniu skradzionej rzeczy.
Kradzież rozbójnicza jest przestępstwem złożonym, gdyż w jej ustawowym opisie mieszczą się znamiona kradzieży rzeczy (art. 278 § 1) oraz stosowanie przemocy, groźby karalnej lub innych środków wymienionych w art. 281. Potraktowanie tego dwuaktowego zdarzenia jako jednego przestępstwa wymaga więzi czasowo-sytuacyjnej między kradzieżą a stosowaniem wymienionych środków, tzn. że ich stosowanie musi nastąpić bezpośrednio po dokonaniu kradzieży albo w trwającym nieprzerwanie pościgu za sprawcą. Strona podmiotowa kradzieży rozbójniczej charakteryzuje się podwójną kierunkowością zamiaru. Sprawca bowiem, dokonując zaboru rzeczy, działa w celu jej przywłaszczenia, a następnie stosuje określone w art. 281 środki rozbójnicze w celu utrzymania się w posiadaniu skradzionej rzeczy.
Wyrok SR w Otwocku z dnia 7 stycznia 2014r., II K 868/13
Standard: 9244 (pełna treść orzeczenia)