Płatna protekcja bierna
Płatna protekcja bierna (art. 230 k.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Podmiotem przestępstwa płatnej protekcji może być każdy, gdyż jest to przestępstwo powszechne. Może być ono popełnione na trzy różne sposoby, odpowiadające trzem różnym czynnościom poprzedzającym podjęcie się pośrednictwa w załatwieniu sprawy, tj. przez:
a) powołanie się na wpływy (stosunki, znajomości, itp.) w jednej z wymienionych w przepisie art. 230 § 1 k.k. instytucji, organizacji lub w jednostce organizacyjnej dysponującej środkami publicznymi:
b) wywołanie przekonania o posiadaniu takich wpływów,
c) przez utwierdzenie innej osoby w takim przekonaniu.
Wszystkie trzy sposoby zachowania wymagają określonej aktywności ze strony pośrednika (sprawcy), polegającej na twierdzeniu o posiadaniu wpływów, na stwarzaniu faktów wywołujących w innych takie przekonanie lub na utwierdzeniu w takim przekonaniu.
W doktrynie jak i w judykaturze przyjmuje się, że sprawca (pośrednik) doprowadza osobę udzielającą mu korzyści majątkowej do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, gdy powołuje się na swoje rzekome wpływy (wytwarza u innej osoby przekonanie o ich istnieniu) i podejmuje się pośrednictwa w załatwieniu sprawy, w której nie zamierza pośredniczyć, a w rezultacie przyjmuje w zamian korzyść majątkową.
Wyrok SA we Wrocławiu z dnia 27 kwietnia 2017 r., II AKa 213/16
Standard: 10248 (pełna treść orzeczenia)
Za przestępstwo z art. 230 § 1 k.k. odpowiada ten kto, powołując się na wpływy w instytucji państwowej, samorządowej, organizacji międzynarodowej albo krajowej lub w zagranicznej jednostce organizacyjnej dysponującej środkami publicznymi albo wywołując przekonanie innej osoby lub utwierdzając ją w przekonaniu o istnieniu takich wpływów, podejmuje się pośrednictwa w załatwieniu sprawy w zamian za korzyść majątkową lub osobistą albo jej obietnicę.
W świetle znamion czynu z art. 230 § 1 k.k. wpływy, ze względu na które sprawca podejmuje się pośrednictwa w załatwieniu sprawy, mają rozciągać się (rzeczywiście lub pozornie) na instytucję państwową (zarówno polską, jak i zagraniczną), instytucję samorządową, organizację międzynarodową, krajową jednostkę organizacyjną dysponującą środkami publicznymi, zagraniczną jednostkę organizacyjną dysponującą środkami publicznymi.
Rozpoznający sprawę po raz drugi Sąd Rejonowy w Gliwicach prawidłowo nie stwierdził wyczerpania przez oskarżonego wszystkich znamion ustawowych płatnej protekcji. Ustalił bowiem, co nie jest kwestionowane na niekorzyść M. R. i jest zgodne z materiałem dowodowym, że oskarżony powoływał się wyłącznie na pewność uzyskania dla R. M. (1) kredytu bankowego w(...), zaś bank ten nie jest instytucją państwową, samorządową ani też organizacją krajową, międzynarodową lub zagraniczną jednostką organizacyjną dysponującą środkami publicznymi. Nie było zatem możliwe przypisanie M. R. przestępstwa płatnej protekcji. W tej sytuacji rozważenia wymagało czy prawidłowo Sąd Rejonowy w Gliwicach zamiast czynu z art. 230 § 1 k.k. przypisał oskarżonemu przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. (oszustwo). W ocenie Sądu Okręgowego byłoby to możliwe, gdyby nie zakaz reformationis in peius.
Wyrok SO w Gliwicach z dnia 24 marca 2017 r., VI Ka 1268/16
Standard: 10115 (pełna treść orzeczenia)