Dowód z opinii seksuologa w sprawie o czyn z art. 200 k.k.
Pedofilia (art. 200 k.k.)
Popełnienie przestępstwa określonego w art. 200 § 1 k.k. nie musi wiązać się z występowaniem u sprawcy zaburzeń seksualnych, a zatem kwestia ta nie warunkuje możliwości przypisania sprawstwa tego występku.
Postanowienie SN z dnia 8 czerwca 2022 r., I KK 192/22
Standard: 76920 (pełna treść orzeczenia)
Przepis art. 193 kpk nie nakazuje powoływania w jakiejkolwiek sprawie o czyn z art. 200 kk biegłego z zakresu seksuologii. Nie każdy oskarżony, któremu postawiono zarzut popełnienia czynu z art. 200 kk musi być dotknięty zaburzeniami preferencji seksualnych.
Przedmiotem sprawy nie jest ustalanie skłonności pedofilskich oskarżonego, czy w ogóle jego preferencji seksualnych, zatem nie ma procesowej potrzeby prowadzenia dowodu z opinii biegłego z zakresu seksuologii. Opinię z zakresu seksuologii należy prowadzić tylko wtedy, o ile pojawią się uzasadnione wątpliwości co do zaburzeń preferencji seksualnych oskarżonego.
W niniejszej sprawie materiał dowodowy takich wątpliwości nie dostarcza. Błędnie apelujący wnioskuje, iż gdyby opinia biegłego wykluczyła występowanie zaburzeń tej sfery zdrowia oskarżonego, to taki dowód de facto miałby prowadzić do uniewinnienia oskarżonego. Idąc tym uproszczonym torem rozumowania, opinia biegłego z zakresu seksuologii byłaby jedynym miarodajnym dowodem w każdej sprawie o czyn z art. 200 kk, przesadzającym o sprawstwie (czy jego braku), zaś inne dowody, najbardziej oczywiste np. zapis video aktu molestowania pokrzywdzonego, czy jego zeznania, podlegałyby odrzuceniu jako dowody nieprzydatne.
Przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajności nie są z definicji motywowane zaburzeniami seksualnymi sprawcy, wynikają także z niskiego poziomu kultury osobistej sprawcy, prymitywizmu obyczajowego czy chociażby zwykłego wpływu nadużycia alkoholu, łamiącego bariery obyczajowe, jak to miało miejsce w niniejszej sprawie. Tym samym nieprzeprowadzenie badań z udziałem biegłego seksuologa co do zaburzeń seksualnych oskarżonego nie potwierdza zarzutu obrazy art. 440 kpk.
Wyrok SO w Świdnicy z dnia 1 lutego 2017 r., IV Ka 879 /16
Standard: 7602