Bezumowne korzystanie z rzeczy a zasady współżycia społecznego

Pozwana jako samoistny posiadacz części działki nie była obowiązana, stosownie do art.244 § 1 k.c., do zapłaty powodowi wynagrodzenia za korzystanie z tej części działki za żądany okres. Utrata dobrej wiary pozwanej jako samoistnego posiadacza nastąpiła w chwili zażądania przez powoda wydania zagrodzonej części działki, rozebrania ogrodzenia i zapłaty za korzystanie, gdyż od tej chwili pozwana nie mogła skutecznie powoływać się na swoje błędne, ale usprawiedliwione przekonanie, że przysługuje jej prawo do zajmowania części działki.

Przepis art. 5 k.c. może być stosowany również w sprawie o zapłatę wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości. Ocena żądania powoda w aspekcie nadużycia prawa, tak co do dochodzenia roszczenia, jak i jego rozmiaru, może być dokonana po wykazaniu przez stronę pozwaną okoliczności, które przemawiają za sprzecznością z uznawanymi w społeczeństwie regułami oraz po przeprowadzeniu wartościowania całokształtu okoliczności występujących po obu stronach /por. uz. wyroku SN z dnia 11 kwietnia 2013 r., II CSK 438/12/.

W niniejszej sprawie wieloletni brak zainteresowania powoda częścią działki pozostawionej poza ogrodzeniem z siatki wzniesionym przy budowie budynków w latach 70- tych, usunięcie przez pozwaną własnego ogrodzenia postawionego na tej części bezpośrednio po wezwaniu jej do tego przez powoda, poniesienie przez nią kosztów wskazania przez geodetę ewidencyjnej granicy działek, dawały podstawę do oceny dochodzonego żądania powoda także za nadużycie prawa.

Wyrok SO w Radomiu z dnia 3 października 2014 r., IV Ca 304/14

Standard: 7443 (pełna treść orzeczenia)