Zasada tajność głosowania (art. 96 ust. 2, art. 97 ust. 2, art. 127 ust. 1 i art. 169 ust. 2 Konstytucji)
Kadencje Sejmu i Senatu (art. 98 konstytucji) Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej (art. 126 - 145 konstytucji) Wybory samorządowe Naruszenie przepisów o tajności głosowania (art. 251 k.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Przepis art. 52 § 5a Kodeksu wyborczego, który stanowi, że tajność głosowania zapewnia się w szczególności przez przygotowanie w lokalu wyborczym odpowiedniej liczby łatwo dostępnych miejsc umożliwiających każdemu wyborcy nieskrępowane zapoznanie się z kartą do głosowania oraz jej wypełnienie w sposób niewidoczny dla innych osób.
Cytowany przepis nakłada na podmiot odpowiedzialny za zorganizowanie czynności wyborczych przez przygotowanie w lokalu wyborczym odpowiedniej liczby łatwo dostępnych miejsc - tak, aby zarejestrowani wyborcy mogli oddać głos w sposób zapewniający w maksymalnym stopniu dyskrecję aktu wyborczego.
Jak się przyjmuje w dotychczasowym orzecznictwie „prawodawca nie określił sposobu zapewnienia tajności głosowania, w szczególności nie nałożył obowiązku przygotowania w lokalu wyborczym osłoniętych kabin do głosowania, z czego wynika, że ważne jest aby miejsca przeznaczone do głosowania spełniały określoną funkcję, tzn. zapewniały tajność głosowania (postanowienie SN z dnia 17 czerwca 2014 r., III SW 33/14)
Postanowienie SN z dnia 13 listopada 2019 r., I NSW 267/19
Standard: 46094 (pełna treść orzeczenia)
Dla zapewnienia tajności głosowania nie jest konieczne wyposażenie lokali wyborczych w specjalne pomieszczenia. Ustawodawca nie określił bowiem sposobu zapewnienia tajności głosowania, jak również nie nałożył obowiązku przygotowania w lokalu wyborczym osłoniętych kabin do głosowania.
Dla zapewnienia tajności głosowania nie jest konieczne wyposażenie lokali wyborczych w specjalne pomieszczenia, a w przypadku, gdy w lokalu są kabiny, nie muszą mieć one zasłon (postanowienie SN z 25 października 2000 r., III SW 88/00; postanowienie SN z 17 czerwca 2014 r., III SW 33/14).
W odniesieniu do zasady tajności wyborów Sąd Najwyższy podziela stanowisko Trybunału Konstytucyjnego wyrażone w wyroku z dnia 20 lipca 2011 r., K 9/11, w którym podkreślono, że: „Dla wyborcy tajność głosowania jest przywilejem, z którego może on skorzystać, choć nie ma takiego obowiązku. Oddanie głosu w sposób jawny, o ile nie stanowi formy agitacji wyborczej, nie wiąże się dla niego z żadnymi negatywnymi konsekwencjami prawnymi. Również dobrowolne poinformowanie o treści decyzji wyborczej innych osób, niezależnie od tego, czy ma miejsce przed wyborami, czy po wyborach, nie narusza zasady tajności głosowania”.
Tym samym, zasada tajności głosowania nie może być uznana za źródło obowiązków obywatela, ograniczających mu swobodę komunikowania treści dokonywanych przezeń wyborów. Z drugiej strony, nikt nie może być zmuszany do ujawniania treści swoich wyborów wbrew swojej woli lub do dokonania wyboru o określonej treści, na straży tego obywatelskiego prawa stoją odpowiednie przepisy kodeksu karnego. Niedopuszczalne byłoby jednak wprowadzanie sankcji za korzystanie ze swobody komunikowania dokonywanych wyborów politycznych, zwłaszcza zaś sankcji pozbawiającej wyborcę możliwości oddania ważnego głosu.
Postanowienie SN z dnia 18 lipca 2019 r., I NSW 40/19
Standard: 77517 (pełna treść orzeczenia)