Nadużycie władzy rodzicielskiej
Pozbawienie władzy rodzicielskiej (art 111 k.r.o.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Nadużywanie władzy rodzicielskiej zachodzi także wówczas, gdy postępowanie rodzica obiektywnie wywiera destrukcyjny wpływ na proces wychowania i psychikę dziecka, choćby nie było to związane z subiektywnym, negatywnym nastawieniem rodzica wobec dziecka.
Agresja, stan nietrzeźwości, grożenie matce dziecka, zakłócanie spokoju domowego były manifestowane również w obecności A. B., nie pozostawały więc poza sferą oddziaływania na dziewczynkę, a uczestnik nie narzucał sobie jakichkolwiek ograniczeń w związku z obecnością małoletniej, co oznacza, iż nie poczuwał się w żadnej mierze do troski o jej uczucia i świadomie narażał ją na nieuniknione, przykre przeżycia, stwarzając poważne zagrożenie dla prawidłowego rozwoju dziecka.
Postanowienie SO w Kielcach z dnia 19 lutego 2019 r., II Ca 1432/18
Standard: 86849 (pełna treść orzeczenia)
Uczestnik postępowania prezentuje zachowania głęboko patologiczne i wykazuje widoczne deficyty w ich ocenie, jak i ocenie ich skutków dla swoich dzieci. Cechy osobowości narcystycznej powodują, że jest ewidentnie skupiony tylko i wyłącznie na sobie, nie bierze natomiast pod uwagę potrzeb dzieci oraz ich dobra. Cechy osobowości histerionicznej powodują zaś nadmierne nieadekwatne do sytuacji pobudzenie, które uniemożliwia zdrową ocenę sytuacji swojej i innych osób oraz nadmierne reakcje emocjonalne prowadzące do stosowania przemocy wobec partnerki i dzieci. Uczestnik nadużywał swojej władzy rodzicielskiej, w sposób rażący stosował przemoc wobec dzieci, upokarzał dzieci, upokarzał ich matkę. Nie panował nad swoimi emocjami, nie panował nad swoimi zachowaniami, nad swoim wzburzeniem i gniewem. Nie stosował normalnych metod wychowawczych lecz wykorzystywał w stosunku do dzieci swoją przewagę fizyczną, intelektualną, życiową i zaburzał ich poczucie bezpieczeństwa podczas gdy jako ojciec powinien dzieciom zapewniać właśnie bezpieczeństwo, spokój i miłość dla ich normalnego rozwoju.
Obecnie stosowanie kar fizycznych jest zabronione. Zgodnie z art. 96 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, osobom wykonującym władzę rodzicielską oraz sprawującą cym opiekę lub pieczę nad małoletnim zakazuje się stosowania kar cielesnych.
Nie jest społecznie akceptowane karanie dzieci, nie ma przyzwolenia na „karcenie wychowawcze”, żadne normalny rodzić nie bije ani nie wyzywa dzieci. Postęp kultury, wiedzy, w tym psychologii pozwala rodzicom wychowywać dzieci spokojnie, z poszanowaniem godności dziecka, jego praw i potrzeb. Każde dziecko ma prawo czuć się bezpiecznie, być kochane, mieć zaufanie do swoich rodziców, właściwą opiekę z ich strony, pomoc w zaspokajaniu potrzeb i pomoc w nauce szanowania siebie i innych ludzi oraz zasad współżycia społecznego. Wychowanie dzieci jest teraz wychowaniem bez przemocy, bez kar i bez lęku. Oparte jest na aktywnym słuchaniu, rozumieniu dziecka, stawianiu mu granic i pomaganiu w rozwoju, budzeniu dobrej motywacji do zdobywania wiedzy, zaspokajaniu potrzeb i rozsądnych życzeń dziecka , na miarę możliwości rodziców.
Postanowienie SR dla m. st. Warszawy z dnia 12 października 2015 r., VI Nsm 805/14
Standard: 6790 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 82183
Standard: 81902