Zaskarżalność orzeczenia przed rozpoczęciem biegu terminu do wniesienia zażalenia (art. 460 k.p.k.)

W piśmiennictwie na gruncie art. 410 d.k.p.k. (obecnie art. 460 k.p.k.), traktującym o terminie zawitym do wniesienia zażalenia na postanowienie, wskazano, że formuły, iż "zażalenie wnosi się w terminie 7 dni od doręczenia decyzji procesowej", nie można pojmować dosłownie, "gdyż istotna jest przecież jedynie gwarancyjna wobec legitymowanego do zażalenia -implikacja tej dyspozycji.

Chodzi o to, że dopóki decyzja nie zostanie doręczona osobie uprawnionej do jej zaskarżenia, dopóty nie może biec termin, po którego upływie wygasa prawo do zaskarżenia danej decyzji. Gdybyśmy przyjęli, że podmiot uprawniony do zaskarżenia może wnieść zażalenie dopiero po doręczeniu mu decyzji, uznalibyśmy tym samym doręczenie decyzji za warunek sine qua non dopuszczalności zaskarżenia (...); w świetle takiego ujęcia organ procesowy mógłby pozbawić uprawnionego możliwości wniesienia zażalenia przez zaniechanie doręczenia decyzji").

W podobny sposób postrzegany jest interesujący nas problem na gruncie rozwiązań Kodeksu postępowania cywilnego. Akcentuje się tam (uzasadnienie uchwały SN z dnia 2 grudnia 2003 r., III CZP 90/03; uz. postanowienia SA w Krakowie z dnia 24 czerwca 2013 r., I ACz 1051/13), że "ustawodawca wskazał jedynie skutki niedochowania przez uczestnika postępowania dokonującego czynności procesowej momentu końcowego biegu terminu, tzn. określił skutki dokonania czynności procesowej po upływie terminu wyznaczonego do jej dokonania. Brak natomiast przepisu, który określałby skutki wniesienia środka zaskarżenia przed rozpoczęciem biegu terminu do jego złożenia, w tym także przepisu, który nakazywałby odrzucenie tego środka. W tej sytuacji uzasadniony jest wniosek, że dopuszczalne jest wniesienie środka zaskarżenia przed rozpoczęciem biegu terminu do jego wniesienia".

Formuły, że „zażalenie wnosi się w terminie 7 dni od doręczenia decyzji procesowej”, nie można pojmować dosłownie, „gdyż istotna jest przecież jedynie gwarancyjna – wobec legitymowanego do zażalenia – implikacja tej dyspozycji. Wszak chodzi o to, że dopóki decyzja nie zostanie doręczona osobie uprawnionej do jej zaskarżenia, dopóty nie może biec termin, po którego upływie wygasa prawo do zaskarżenia danej decyzji. Gdybyśmy przyjęli, że podmiot uprawniony do zaskarżenia może wnieść zażalenie dopiero po doręczeniu mu decyzji uznalibyśmy tym samym doręczenie decyzji za warunek sine qua non dopuszczalności zaskarżenia (…); w świetle takiego ujęcia organ procesowy mógłby pozbawić uprawnionego możliwości wniesienia zażalenia przez zaniechanie doręczenia decyzji”

Wyrok SN z dnia 27 listopada 2015 r., II KK 253/15

 

Standard: 7201 (pełna treść orzeczenia)