Klauzula bezkarności (art. 297 § 3 k.k.)

Treść art. 297 § 3 k.k. nie budzi żadnych wątpliwości interpretacyjnych, że sprawca, aby skorzystać z przewidzianego w nim dobrodziejstwa, powinien dobrowolnie podjąć zachowania, których skutkiem jest zaspokojenie roszczeń banku udzielającego kredytu. Roszczenie banku obejmuje całą kwotę udzielonego kredytu, a nie kwoty poszczególnych rat.

Skarżąca wykazując, że oskarżona wywiązuje się z zawartej umowy zdaje się sugerować, że udzielony kredyt zostanie spłaconym skoro regulowane są poszczególne jego raty. Zachowanie takie choć oczywiście jak najbardziej pożądane i nie przysparzające oskarżonej dodatkowych dolegliwości /np. zarzutu z art. 286 k.k./ nie wypełnia jednak przesłanek z art. 297§3 k.k.. które umożliwiałoby skorzystanie przez nią z dobrodziejstwa tej instytucji. 

Wyrok SA w Warszawie z dnia 28 grudnia 2022 r., II AKa 330/21

Standard: 78631 (pełna treść orzeczenia)

Klauzula bezkarności przewidziana w art. 297 § 3 kk może odnosić się wyłącznie do czynów zabronionych określonych w art. 297 § 1 i 2. W wypadku gdy sprawca tym samym czynem realizuje znamiona określonych w innych przepisach typów czynu zabronionego, spełnienie przesłanek określonych w art. 297 § 3 doprowadzi do niepodlegania karze jedynie za przestępstwa przewidziane w art. 297 § 1 i 2, w pozostałym zakresie sprawca będzie ponosić odpowiedzialność na ogólnych zasadach.

Zgodnie z poglądem prezentowanym w piśmiennictwie i utrwalonym orzecznictwie zaspokojenie roszczeń pokrzywdzonego musi nastąpić przed wszczęciem postępowania karnego in rem.

Wyrok SA w Szczecinie z dnia 17 grudnia 2018 r., II AKa 127/18

Standard: 78655 (pełna treść orzeczenia)