Tryb działania

W polszczyźnie potocznej termin "tryb" oznacza "ustalony porządek, zwyczaj załatwiania określonych spraw, metodę postępowania, sposób, system" (Słownik języka polskiego, red. M. Szymczak, Warszawa 1989; Słownik poprawnej polszczyzny, red. W. Doroszewski, H. Kurkowska, Warszawa 1977), "określony sposób postępowania, załatwiania pewnych spraw, z zachowaniem ustalonej kolejności poczynań, porządek, procedurę, system, zwyczaj" (Słownik współczesnego języka polskiego, red. B. Dunaj, Warszawa 1996). Zbliżone znaczenie temu pojęciu nadano w językach prawnym i prawniczym. Najczęściej jest ono synonimem procedury rozpatrywania określonych spraw (sekwencji czynności podejmowanych przez określony organ), jednej z możliwych dróg prowadzenia postępowania (w tym kontekście, na gruncie procedury cywilnej, pojęcie trybu postępowania odnoszono do procesu i postępowania nieprocesowego), a także "sposobu dochodzenia praw i urzeczywistniania obowiązków wynikających z norm materialnoprawnych wymagających konkretyzacji" (Z. Cieślak, W. Federczyk, M. Klimaszewski, B. Majchrzak, Postępowanie administracyjne, Warszawa 2010).

Wyrok TK z dnia 26 kwietnia 2016 r., U 1/15, OTK-A 2016/20, Dz.U.2016/1236

Standard: 7110

Termin "tryb" oznacza "ustalony porządek, zwyczaj załatwiania określonych spraw; metodę postępowania, sposób, system" (Słownik języka polskiego, red. M. Szymczak, Warszawa 1989, t. 3, s. 540). W przypadku kompetencji należących do organów kolegialnych należy rozróżnić z jednej strony określenie przedmiotu i zakresu kompetencji oraz podstawowych zasad procedury niezbędnej do ich realizacji, a z drugiej strony szczegółowe, wewnętrzne zasady obradowania danego organu kolegialnego, do których należą m.in. zasady dotyczące zwoływania posiedzeń, prowadzenia obrad i porządku głosowania oraz szczegółowe prawa i obowiązki członków organu kolegialnego związane z udziałem w obradach. Pierwsza grupa spraw wymaga zawsze uregulowania w konstytucji lub w ustawie. Natomiast druga grupa zagadnień może zostać przekazana do unormowania w regulaminie danego organu, w ramach przyznanej mu przez prawo autonomii regulaminowej. Bez znaczenia jest przy tym fakt, że wymienione szczegółowe zasady obradowania danego organu znajdują zastosowanie również przy realizacji kompetencji dotyczących statusu jednostki. Przedstawione rozróżnienie znajduje potwierdzenie w przepisach dotyczących regulaminów Sejmu i Senatu, a także w art. 146 ust. 4 pkt 12 konstytucji, który przewiduje, że organizację i tryb pracy Rady Ministrów określa Rada Ministrów. Z tego ostatniego przepisu wynika kompetencja Rady Ministrów do ustanowienia swojego regulaminu w formie uchwały. Przedstawione rozróżnienie uzasadnione jest również w przypadku organów stanowiących samorządu terytorialnego, które zgodnie z art. 169 ust. 4 konstytucji mają kompetencję do określenia, w granicach ustaw, ustroju wewnętrznego jednostek samorządu terytorialnego.

Wyrok TK z dnia 14 kwietnia 1999 r., K 8/99, OTK 1999/3/41, M.P.1999/14/193

Standard: 7111 (pełna treść orzeczenia)