Kontradyktoryjność procesu w sprawach ubezpieczeniowych

Postępowanie sądowe w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych jest postępowaniem cywilnym i jego zasady wyznaczają przepisy Kodeksu postępowania cywilnego. Wnioskodawczyni składając odwołanie od decyzji organu rentowego, odmawiającej jej prawa do świadczenia, wobec nie stwierdzenia całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym jako skutku wypadku z dnia 6 stycznia 2006 r., musiała mieć świadomość i godzić się na to, że postępowanie sądowe będzie toczyło się według reguł wynikających z kodeksu postępowania cywilnego.

Zasadą postępowania cywilnego jest zasada kontradyktoryjności, co oznacza, iż dysponentem rezultatu postępowania dowodowego są same strony. Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.).

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 lipca 1999 r., I CKN 415/99 wyraził stanowisko - strony mają obowiązek dawać wyjaśnienia co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i przedstawiać dowody (art. 3 k.p.c.). Ewentualne ujemne skutki nieprzedstawienia dowodu obciążają stroną, która nie dopełniła ciążącego na niej obowiązku. Wnioskodawczyni nie przedstawiła dokumentacji radiologicznej biegłemu sądowemu, nie zgłosiła się także na żadne z wielokrotnie wyznaczanych badań, uniemożliwiając tym samym przeprowadzenia dowodu w sprawie i skontrolowania, czy faktycznie skutkiem wypadku przy pracy w gospodarstwie rolnym jest jej całkowita niezdolność do pracy. Zatem słusznie Sąd Okręgowy oddalił wniesione przez nią odwołanie.

Wyrok SA w Warszawie z dnia 13 maja 2009 r., III AUa 143/09

Standard: 6971