Choroba zawodowa jako przesłanka nabycia renty z tytułu niezdolności do pracy

Art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych stanowi o istocie renty z tytułu niezdolności do pracy przyznawanej na podstawie norm tej ustawy wskazując na konieczność wykazania, iż niezdolność jest skutkiem choroby zawodowej. W orzecznictwie przyjmuje się, iż wspomniany wymóg zachodzi wówczas gdy choroba zawodowa jest istotną przyczyną ustalonej częściowej czy całkowitej niezdolności do pracy rozumianą w ten sposób, iż bez uszczerbku na zdrowiu spowodowanego przez chorobę zawodową niezdolność do pracy nie wystąpiłaby. Tego typu związek przyczynowo-skutkowy występuje zarówno wtedy, gdy choroba zawodowa sama w sobie stanowi o niezdolności do pracy jak i wtedy, gdy bez uszczerbku na zdrowiu, który ona wywołuje niezdolność do pracy nie powstałaby (tak m.in. w wyrokach SN z dat: 9 grudnia 2008 r. w sprawie sygn. akt I UK 147/08, czy z 26 listopada 2014 r., II UK 65/14). Natomiast pozostałe warunki ustalania uprawnień do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową zostały przez ustawodawcę zdefiniowane poprzez przywołanie norm zawartych w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Wyrok SA w Rzeszowie z dnia 1 października 2015 r., III AUa 553/15

Standard: 6949 (pełna treść orzeczenia)