Praca w szczególnych warunkach

Ścisła wykładnia przepisów przemawia za zaliczeniem do prac w szczególnych warunkach tylko pracy na stanowiskach wymienionych w wykazie A do rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 r., a nieuwzględnieniu stanowisk pomocników.

O zaliczeniu do prac w szczególnych warunkach decydować także powinien stopień umiejętności zawodowych pracownika wykonującego takie prace, zakres posiadanych przez niego kwalifikacji lub uprawnień do jej wykonywania. W konsekwencji, obecnie za pracę w szczególnych warunkach może być tylko wyjątkowo uznana praca wykonywana w trakcie nabywania umiejętności zawodowych (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 12 września 2006 r., I UK 59/06, OSNP 2007 nr 17-18, poz. 259 oraz z dnia 22 stycznia 2008 r., I UK 210/07, OSNP 2009 nr 5-6, poz. 75, wydane przed wejściem w życie ustawy o emeryturach pomostowych).

Wyrok SN z dnia 15 lutego 2018 r., I UK 544/16

Standard: 16607 (pełna treść orzeczenia)

Praca w transporcie kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, który ubocznie wykonywał czynności konwojenta, ładowacza lub spedytora w odniesieniu do przewożonych towarów, jest pracą w szczególnych warunkach (art. 32 ust. 1 w związku z art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jednolity tekst: Dz.U. z 2017 r., poz. 1383 ze zm. w związku z poz. 2 Działu VIII wykazu A stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, Dz.U. Nr 8, poz. 43 ze zm.).

Uchwała SN z dnia 31 stycznia 2018 r., III UZP 8/17

Standard: 62538 (pełna treść orzeczenia)