Roszczeniowy charakter premii regulaminowej

Umowa wygasa nie z upływem trzech miesięcy od zastosowania wobec pracownika tymczasowego aresztowania, lecz z upływem trzech miesięcy nieobecności pracownika w pracy z powodu tymczasowego aresztowania. Jest to istotna różnica, ponieważ dosłowna treść art. 66 § 1 k.p. wymaga dla wygaśnięcia umowy o pracę, aby pracownik był nieobecny w pracy z powodu tymczasowego aresztowania przez okres pełnych trzech miesięcy. To zaś prowadzi do dalszego wniosku, że trzymiesięczny okres tymczasowego aresztowania liczy się od dnia zatrzymania pracownika, a nie od daty wydania postanowienia o jego tymczasowym aresztowaniu. Za przyjęciem tego rodzaju wykładni przemawia zresztą art. 265 k.p.k. Zatem do okresu przewidzianego w art. 66 § 1 k.p. wlicza się cały czas faktycznego pozbawienia wolności pracownika

Wyrok SN z dnia 22 listopada 2022 r., II PSKP 20/22

Standard: 69164 (pełna treść orzeczenia)

Spełnienie przez pracownika skonkretyzowanych i zobiektywizowanych przesłanek premiowych uzasadnia powstanie po jego stronie prawa podmiotowego do premii, choćby nawet akt prawny normujący warunki i zasady premiowania przewidywał tylko maksymalną wysokość premii, bez wskazania jej dolnej granicy, jak również wysokości procentowych wskaźników za wykonanie poszczególnych zadań premiowych. W takiej sytuacji decyzja dyrektora zakładu pracy w przedmiocie przyznania premii oraz jej wysokości podlega kontroli organów orzekających w sprawach ze stosunku pracy. Dopuszczalności tej kontroli nie stoi na przeszkodzie brak wydania regulaminu premiowania.

Wyrok SN z dnia 26 października 2022 r., II PSKP 125/21

Standard: 69163 (pełna treść orzeczenia)