Wznowienie postępowania w związku ze zmianą decyzji organu podatkowego

Zobowiązanie podatnika z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych powstaje z mocy prawa w momencie zaistnienia stanu faktycznego, z którym ustawa łączy powstanie tego zobowiązania. To sam podatnik jest zobowiązany do samodzielnego obliczenia i wykazania w deklaracji kwoty należnego podatku. Dopiero w razie stwierdzenia nieprawidłowości w postępowaniu podatnika, organy podatkowe podejmują określone przepisami prawa działania zmierzające do określenia zgodnej z prawem wysokości zobowiązania. Wskazane wyżej czynności kończą się zaś zazwyczaj wydaniem decyzji określającej wysokość zobowiązania. Decyzja ta jest jednocześnie podstawą dla ustalenia, czy nastąpiło zdarzenie faktyczne, z którym ustawa wiąże powstanie zobowiązania podatkowego, a zatem ma istotne znaczenie w postępowaniu karnym skarbowym, również o czyn z art. 56 § 2 k.k.s.

Z taką sytuacją spotykamy się w sprawie niniejszej, jako że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Lublinie wydał w dniu 20 kwietnia 2004 r. decyzję stwierdzającą istnienie po stronie spółki skazanego zaległości z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za rok 2001 w wysokości 93.888 zł. Jest oczywiste, że owa decyzja stała się podstawą do wszczęcia przeciwko T. K. postępowania karno - skarbowego, skierowania przeciwko niemu aktu oskarżenia do Sądu Rejonowego w Ł. i w konsekwencji wydania przez tenże sąd wyroku nakazowego z dnia 18 stycznia 2005 r. w sprawie (...), w którym przypisano mu popełnienie przestępstwa z art. 56 § 2 k.k.s. Jednakże po uprawomocnieniu się przedmiotowego orzeczenia sytuacja faktyczna uległa diametralnej zmianie, albowiem wyrokiem z dnia 21 października 2005 r. wydanym w sprawie I SA/ Lu 448/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zakwestionował zgodność z prawem omawianej decyzji organu podatkowego, co w efekcie doprowadziło do jej uchylenia i określenia zobowiązania podatkowego przedmiotowej spółki na kwotę wykazaną w deklaracji podatkowej przez skazanego. Oznacza to, że wymieniony nie podał nieprawdy, co do wysokości dochodu osiągniętego przez spółkę w 2001 r. i związku z tym nie naraził Skarbu Państwa na uszczuplenie należności publicznoprawnej.

Sąd Apelacyjny w Lublinie w ślad za Sądem Apelacyjnym w Krakowie stoi na stanowisku, że skoro mają one decydujące znaczenie dla ustalenia istnienia zobowiązania podatkowego, czy jego wysokości, rodzą po stronie podatnika określone skutki finansowe, zapadają w trybie odrębnych przepisów, przewidujących ich instancyjną kontrolę, w tym nadzwyczajny środek zaskarżenia, to należy je traktować jako rozstrzygnięcia "kształtujące stosunek prawny" w rozumieniu art. 8 § 2 k.p.k. (por. wyrok SA w Krakowie z dnia 20 kwietnia 2000 r. w sprawie II AKa 32/00, KZS 2000/6/15). W konsekwencji korzystając z tego rodzaju statusu winny być traktowane jako nowa okoliczność faktyczna, a nie nowy dowód w sprawie, jak przyjął Sąd I instancji.

W tych warunkach stwierdzić należy, że finalna decyzja Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Lublinie z dnia 21 marca 2006 r., która zapadła po uprawomocnieniu się przedmiotowego wyroku, a stwierdzająca prawidłowość rozliczenia podatkowego spółki skazanego za 2001 r. stanowi nowy fakt w rozumieniu art. 540 § 1 pkt 2 k.p.k. wskazujący na to, że T. K. nie popełnił przestępstwa, za które został skazany. Rację należy zatem przyznać skarżącemu, gdy wywodzi, że zaistniała określona w powołanym wyżej przepisie przesłanka uzasadniająca wznowienie postępowania.

Postanowienie SA w Lublinie z dnia 17 czerwca 2009 r., II AKz 334/09

Standard: 6680