Właściwość sądu do rozpoznania skargi na decyzję organu wykonawczego (art. 7 § 2 k.k.w.)
Skarga skazanego na decyzję niezgodną z prawem (art. 7 k.k.w.)
Sądem miejscowo właściwym do rozpoznania skargi na decyzje organów wymienionych w art. 7 § 1 k.k.w., w sprawach dotyczących odbywania kary pozbawienia wolności, kary aresztu, kary porządkowej, środka przymusu skutkującego pozbawienie wolności, wykonywania orzeczenia o warunkowym przedterminowym zwolnieniu oraz środka zabezpieczającego polegającego na umieszczeniu w zakładzie zamkniętym, jest sąd penitencjarny (art. 7 § 2 k.k.w.), w którego okręgu skazany przebywa (art. 3 § 2 k.k.w.) w czasie wydania decyzji podlegającej zaskarżeniu.
Uchwała SN z dnia 18 grudnia 2013 r., I KZP 18/13
Standard: 44737 (pełna treść orzeczenia)
Właściwość sądu do rozpoznania skargi na decyzję organu wykonawczego została uregulowana wyraźnie przepisami art. 7 § 2 k.k.w. w zw. z art. 3 § 2 k.k.w. Zgodnie z poglądem utrwalonym już w orzecznictwie i w doktrynie brak jest podstaw do uznania, że sformułowanie "w którego okręgu przebywa skazany" z art. 3 § 2 k.k.w. odnosi się jedynie do miejsca pobytu skazanego (tymczasowo aresztowanego) w zakładzie karnym. Przeciwnie, określenie to oznacza faktyczne miejsce pobytu skazanego bądź w zakładzie karnym, jeżeli w nim przebywa, bądź też na wolności. Z tych względów wykładnia językowa przepisów art. 7 § 2 k.k.w. w zw. z art. 3 § 2 k.k.w. prowadzi tylko do jednego wniosku, a mianowicie, że w przypadku gdy skazany zaskarżył decyzję organu wykonawczego, a następnie zmienił miejsce swojego pobytu, sądem właściwym do rozpoznania skargi jest sąd aktualnego miejsca przebywania skazanego. Takie określenie właściwości miejscowej wynika przede wszystkim z istoty uregulowania zawartego w art. 3 § 2 k.k.w. Przepis ten ma bowiem na celu umożliwienie skazanemu pozbawionemu wolności (czy też osobie tymczasowo aresztowanej) udziału w posiedzeniu sądu stosownie do treści art. 22 k.k.w. i art. 23 k.k.w. Tym samym ratio legis przepisów art. 7 § 2 k.k.w. w zw. z art. 3 § 2 k.k.w. dotyczy osoby skazanego, a nie organu wykonawczego, który wydał zaskarżoną decyzję.
Postanowienie SA w Lublinie z dnia 1 kwietnia 2009 r., II AKo 64/09
Standard: 34242