Skazany jako podmiot postępowania wykonawczego (art. 5 k.k.w.)

Art. 5 § 1 k.k.w stanowi, że skazany jest podmiotem postępowania wykonawczego. Przepis ten statuuje podmiotowość skazanego w zakresie praw i obowiązków określonych w kodeksie karnym wykonawczym, a więc tych, które są elementem stosunku prawnego pomiędzy skazanym a organem wykonującym orzeczenie, wśród których należy wskazać prawo do ubiegania się o warunkowe przedterminowe zwolnienie z odbycia reszty kary pozbawienia wolności.

Pozycję skazanego w postępowaniu wykonawczym określa nadto przepis art. 6 k.k.w. stanowiąc, że skazany jest stroną tegoż postępowania. Konsekwencją przyznania skazanemu takiego statusu jest nadanie mu uprawnienia - między innymi - do inicjowania postępowania, uczestniczenia w czynnościach procesowych i zaskarżania decyzji procesowych. Należy więc skonstatować, że uprawnienie skazanego do składania wniosków (inicjowania wszczęcia postępowania wykonawczego) wiąże się nierozerwalnie z uprawnieniem do ich cofnięcia do czasu zajęcia przez organ procesowy stanowiska w ich przedmiocie. W ocenie Sądu Apelacyjnego uprawnienie to nie ogranicza się wyłącznie do możliwości cofnięcia wniosku złożonego przez skazanego, ale również wniosku złożonego na jego korzyść przez inny uprawniony do tego podmiot. Żaden przepis kodeksu karnego wykonawczego wyraźnie tego nie zakazuje, nie widzi Sąd Apelacyjny również podstaw do dokonywania zawężającej wykładni uprawnień skazanego w tym przedmiocie. Zajęcie w tej kwestii odmiennego stanowiska prowadziłoby do sytuacji, iż sąd byłby zobligowany do rozpoznania wniosku złożonego na korzyść skazanego mimo jednoznacznie wyrażonego przez skazanego sprzeciwu, opartego o racjonalną oceną sytuacji w jakiej się znalazł.

Postanowienie SA w Lublinie z dnia 21 lipca 2010 r., II AKzw 556/10

Standard: 6651