Dekonstytucjonalizacja prokuratury

Prokuratura jest organem stojącym na straży praworządności, ulokowanym nie tylko poza władzą sądowniczą, ale także poza szeroko rozumianym wymiarem sprawiedliwości, a więc pozbawionym gwarancji konstytucyjnych oraz skonstruowanym na zasadzie zależności i podporządkowania, współcześnie także w szerokim zakresie podporządkowania zewnętrznego (politycznego). Prokurator wykonuje przy tym nie tylko czynności wynikające bezpośrednio z ustaw i należące do zakresu jego działania, ale także powierzone mu doraźnie przez przełożonego. 

Uchwała SN z dnia 18 czerwca 2019 r., III CZP 101/18

Standard: 36092 (pełna treść orzeczenia)

Regulacja stosunku służbowego prokuratora jest do pewnego stopnia wzorowana na stosunku służbowym sędziego (uchwała SN z dnia 8 grudnia 2005 r., I PZP 3/05). Podobieństwa te występują jednak wyłącznie w pewnym zakresie. Prokuratury, w przeciwieństwie do sądów, nie sprawują wymiaru sprawiedliwości, a przez to nie są organami odrębnej – sądowniczej – władzy. Dlatego tożsamość regulacji niektórych aspektów statusu prokuratorów i sędziów, czy też podobieństwo innych, nie oznacza, że pozycja ustrojowa sędziów i prokuratorów jest taka sama, a przez to że przysługują im (powinny im przysługiwać) analogicznie ukształtowane środki ochrony uprawnień wynikających ze stosunku służbowego.

Postanowienie SN z dnia 14 lipca 2016 r., III PO 3/16

Standard: 72428 (pełna treść orzeczenia)