Obawa ucieczki lub ukrycia (art. 258 § 1 pkt. 1. k.p.k.)

Nie można zgodzić się z tezą prokuratora jakoby błędny adres zamieszkania podany przez oskarżonego stanowił wprost przesłankę zastosowania izolacyjnego środka zapobiegawczego. Stanowisko to wydaje się niewłaściwe choćby już z tego względu, iż oskarżony jako odpowiadający z wolnej stopy kilkukrotnie stawił się na terminie rozprawy. Przy tym jak słusznie wskazał Sąd Okręgowy, stawiennictwo oskarżonego jest w jego obecnej sytuacji procesowej jego uprawnieniem, a nie obowiązkiem. Nadto jest on reprezentowany przez obrońcę, za którego pośrednictwem w razie konieczności możliwe zdaje się ustalenie miejsce jego obecnego zamieszkania. W tej sytuacji zbyt daleko idącym byłoby uznanie, że zachodzi uzasadniona obawa ucieczki lub ukrywania się oskarżonego, o której mowa w art. 258 § 1 pkt 1 k.p.k., z tego tylko powodu, że jest ono chwilowo nieznane.

Postanowienie SA w Katowicach z dnia 8 czerwca 2016 r., II AKz 288/16

Standard: 12703 (pełna treść orzeczenia)

Zameldowanie jest wyłącznie kwestią administracyjną i w żaden sposób nie potwierdza ani faktu stałego przebywania w określonym miejscu, ani zamiaru przebywania w nim. Oznacza to, że sam fakt zameldowania w określonym miejscu nie wyklucza istnienia obawy ucieczki lub ukrywania się. Dlatego mając na uwadze to, że podejrzany jest obywatelem innego kraju, a zarzucane mu przestępstwa związane są z międzynarodowym procederem przestępczym polegającym na organizowaniu nielegalnego przekraczania granic państwowych przez obywateli syryjskich nadal istnieje obawa, że może on zakłócać właściwy rytm toczącego się postępowania karnego w sposób wskazany w art. 258 § 1 pkt 1 k.p.k.

Postanowienie SA w Katowicach z dnia 28 października 2015 r., II AKz 604/15

Standard: 12705 (pełna treść orzeczenia)