Swobodna ocena dowodów w postępowaniu karnym

Zasada swobodnej oceny dowodów wyrażona w przepisie art. 7 k.p.k. nakazuje organom procesowym, w tym - sądowi, by oceniały znaczenie, moc i wiarygodność materiału dowodowego na podstawie wewnętrznego przekonania z uwzględnieniem wskazań wiedzy, logiki oraz doświadczenia życiowego, nie będąc przy tym związanymi żadnymi ustawowymi regułami dowodowymi. Konsekwencją obowiązywania tej zasady jest nieprzywiązywanie w orzecznictwie żadnej wagi do kategorii ilościowych w odniesieniu do źródeł dowodowych.

Dopuszczalne i możliwe jest skazanie na podstawie jedynego dowodu wskazującego na sprawców przestępstwa.

Wyrok SA w Katowicach z dnia 21 marca 2016 r., II AKa 403/15

Standard: 27015 (pełna treść orzeczenia)

Sąd orzekający, rozstrzygając o winie lub niewinności oskarżonego, kieruje się własnym wewnętrznym przekonaniem, nieskrępowanym żadnymi ustawowymi regułami dowodowymi, a przekonanie to pozostaje pod ochroną art. 7 k.p.k. dopóty, dopóki nie zostanie wykazane, że sąd I instancji oparł swoje przekonanie o winie oskarżonego na okolicznościach nieujawnionych w toku przewodu sądowego bądź ujawnionych, ale ocenionych w sposób sprzeczny ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego (wyrok SN z 16.12.1974, Rw 618/74; wyrok SN z 22.02.1996, II KRN 199/95).

Wyrok SA w Katowicach, z dnia 15 maja 2014 r., II AKa 112/14

Standard: 6392 (pełna treść orzeczenia)