Zamiar zabójstwa
Zamiar zabójstwa (wina)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
W orzecznictwie przyjmuje się możliwość ustalenia zamiaru sprawcy zabójstwa (bądź jego usiłowania) na podstawie elementów przedmiotowych czynu. W niniejszej sprawie tak też postąpił Sąd I instancji podnosząc, że rodzaj użytego narzędzia oraz miejsce ciała i siła zadanego ciosu siekierą plus wypowiadane groźby pozbawienia życia są wystarczającą przesłanką do ustalenia, iż oskarżony, zadając ten cios, nie tylko przewidywał, że spowoduje śmierć pokrzywdzonego i z tym skutkiem się godził, ale że chciał doprowadzić do tego skutku.
Każdy z judykatów zostaje wydany na tle konkretnego stanu faktycznego, który nie może być brany pod uwagę w realiach innych spraw. W zależności bowiem od konkretnej sprawy możliwe jest dokonanie ustaleń odnośnie mniejszej bądź większej liczby okoliczności zarówno przedmiotowych, jaki i podmiotowych danego czynu i dopiero całokształt tych okoliczności pozwala na dokonanie precyzyjnych i prawidłowych ustaleń zamiaru sprawcy.
Rodzaj użytego narzędzia oraz siła i umiejscowienie ciosów są elementami dowodowymi, które częstokroć mogą prawie jednoznacznie świadczyć o zamiarze zabójstwa, jednakże sumie tych elementów nie można nadawać waloru dowodów automatycznie przesądzających, że sprawca działał w takim właśnie zamiarze, lecz należy zawsze sięgać również do innych okoliczności czynu, ponieważ dopiero uwzględnienie wszystkich składników zdarzenia pozwala prawidłowo ustalić, jaki był rzeczywisty zamiar sprawcy
Wyrok SA w Poznaniu z dnia 17 listopada 2022 r., II AKa 136/22
Standard: 74325 (pełna treść orzeczenia)
Zamiar realizacji znamion przedmiotowych czynu musi być odniesiony do wszystkich czynności składających się (w przypadku zabójstwa dokonanego przez działanie) na powodowanie skutku. Zatem odczytując wyrok, uwzględniając powyższe rozważania należy uznać, że zarówno w momencie duszenia pokrzywdzonego, jak i następującego po nim przeniesienia na tory kolejowe sprawcy musiał towarzyszyć zamiar bezpośredni (chęć) pozbawienia go życia.
Nie jest poprawne metodologicznie ustalenie strony podmiotowej zabójstwa w oparciu o zachowanie polegające na przeniesieniu nieprzytomnego (martwego w przekonaniu oskarżonego) pokrzywdzonego na tory kolejowe.
W momencie podejmowania czynności polegających na przeniesieniu pokrzywdzonego na tory, sprawca musiał mieć świadomość tego, że ten żyje i istnieje prawdopodobieństwo, że efektywnie do śmierci doprowadzi dopiero pociąg.
Ustalenie poczynione przez Sąd II instancji, że sprawca był przekonany, iż pokrzywdzony nie żyje na skutek uduszenia, oznacza, że nie mógł mieć zamiaru bezpośredniego jego zabicia przez przeniesienie na tory. Wówczas był przekonany, że przenosi jedynie zwłoki. Zatem argument tegoż Sądu, że o zamiarze bezpośrednim zabójstwa świadczy to przeniesienie, stanowi o nieprawidłowym rozumieniu strony podmiotowej.
Błąd sprawcy co do rzeczywistości, jeśli jest nieusprawiedliwiony prowadzić może jedynie do ewentualnej odpowiedzialności za typ nieumyślny, a gdy jest usprawiedliwiony – do wyłączenia winy (art. 28 k.k.). Ustalenie, że to w istocie przejechanie przez pociąg doprowadziło do śmierci pokrzywdzonego w powiązaniu z przyjęciem, że oskarżony nie wiedział, że pokrzywdzony jeszcze żyje w czasie przenoszenia na tory, wyklucza przypisanie czynu z art. 148 § 1 k.k.
Powodowanie śmierci może następować na niezliczoną ilość sposobów, zwłaszcza gdy przyjmując założenia nauki o obiektywnym przypisaniu skutku, w przypadku przestępstw z działania uznaje się, że chodzi o uruchomienie takiego przebiegu przyczynowego (przekazu energii lub informacji), który w sposób istotny narusza reguły postępowania z dobrem prawnym i jest obiektywnie przewidywalne, że wobec tego do określonego skutku na danej drodze dojdzie. Zrekonstruowanie owego przebiegu przyczynowego zainicjowanego przez sprawcę, determinuje następnie ostateczny opis zachowania, co do którego należy odnieść ustalenia dotyczące strony podmiotowej.
Wyrok SN z dnia 24 marca 2022 r., IV KK 389/20
Standard: 60144 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 17302
Standard: 9855
Standard: 39312
Standard: 9106
Standard: 9447
Standard: 10750
Standard: 10674
Standard: 76429
Standard: 6323
Standard: 6324
Standard: 6325
Standard: 17301
Standard: 17300
Standard: 20866
Standard: 78791
Standard: 20894
Standard: 74459
Standard: 6327