Współsprawstwo w przestępstwie zabójstwa

Oskarżony M.S. zastrzelił pokrzywdzonego mimo, że pierwotnie nie miał takiego zamiaru, ponieważ obydwaj oskarżeni decydowali się na napad rabunkowy, a do pozbawienia życia ofiary zmusił oskarżonego S. niespodziewany rozwój zdarzeń, w tym fakt, że B.P., który stał na czatach coś „schrzanił” i przez niego coś poszło nie tak jak zaplanowali. Skarżący akcentował, że w sprawie nie ma żadnego innego dowodu, który wskazywałby na współsprawstwo B.P. w zakresie zabójstwa pokrzywdzonego i sugerował, że zostało ono dokonane w ramach ekscesu oskarżonego M.S.

Oskarżony M.S. finalnie opisał jej przebieg zdarzenia, w którym określił role, które przypadły w udziale obydwu oskarżonym – M.S. wszedł do pomieszczenia lombardu w celu rabunkowym i oddał strzały w kierunku pokrzywdzonego S.W. z broni palnej, co umożliwiło mu zagarnięcie mienia, zaś B.P. wspierając działania współsprawcy „stał na czatach” i jego udział ograniczył się do zabezpieczenia miejsca przestępstwa. 

Skoro broń palna służy do zadawania śmierci, to oskarżony B.P., którego rola sprowadzała się do „stania na czatach” godząc się na jej użycie przez współsprawcę podczas napadu rabunkowego, aprobował również ewentualną śmierć ofiary w sytuacji, gdy użycie broni palnej, nawet, jeżeli jest sprawna i naładowana, może prowadzić do innych skutków, np. zranienia, czy wsparcia formułowanych gróźb.

Postanowienie SN z dnia 16 stycznia 2018 r., IV KK 210/17

Standard: 78256 (pełna treść orzeczenia)