Współsprawstwo w przestępstwie zabójstwa
Zabójstwo (art. 148 § 1 k.k.) Sprawstwo - współsprawstwo (art. 18 § 1 k.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Oskarżony M.S. zastrzelił pokrzywdzonego mimo, że pierwotnie nie miał takiego zamiaru, ponieważ obydwaj oskarżeni decydowali się na napad rabunkowy, a do pozbawienia życia ofiary zmusił oskarżonego S. niespodziewany rozwój zdarzeń, w tym fakt, że B.P., który stał na czatach coś „schrzanił” i przez niego coś poszło nie tak jak zaplanowali. Skarżący akcentował, że w sprawie nie ma żadnego innego dowodu, który wskazywałby na współsprawstwo B.P. w zakresie zabójstwa pokrzywdzonego i sugerował, że zostało ono dokonane w ramach ekscesu oskarżonego M.S.
Oskarżony M.S. finalnie opisał jej przebieg zdarzenia, w którym określił role, które przypadły w udziale obydwu oskarżonym – M.S. wszedł do pomieszczenia lombardu w celu rabunkowym i oddał strzały w kierunku pokrzywdzonego S.W. z broni palnej, co umożliwiło mu zagarnięcie mienia, zaś B.P. wspierając działania współsprawcy „stał na czatach” i jego udział ograniczył się do zabezpieczenia miejsca przestępstwa.
Skoro broń palna służy do zadawania śmierci, to oskarżony B.P., którego rola sprowadzała się do „stania na czatach” godząc się na jej użycie przez współsprawcę podczas napadu rabunkowego, aprobował również ewentualną śmierć ofiary w sytuacji, gdy użycie broni palnej, nawet, jeżeli jest sprawna i naładowana, może prowadzić do innych skutków, np. zranienia, czy wsparcia formułowanych gróźb.
Postanowienie SN z dnia 16 stycznia 2018 r., IV KK 210/17
Standard: 78256 (pełna treść orzeczenia)
W wypadku współdziałania dwóch lub więcej osób, działających w zamiarze pozbawienia życia człowieka (współsprawstwo), ponoszą one odpowiedzialność za zabójstwo niezależnie od tego, czyj cios lub ciosy spowodowały ostatecznie skutek śmiertelny.
Dla bytu przestępstwa określonego w art. 148 k.k. nie jest niezbędne ustalenie, który ze współsprawców spowodował śmierć człowieka bezpośrednio.
Wyrok SO w Białymstoku z dnia 5 stycznia 2016 r., III K 92/15
Standard: 6316 (pełna treść orzeczenia)
Podniesiony w kasacji zarzut obrazy art. 18 § 1 k.k. poprzez uznanie oskarżonego Roberta Ł. za współsprawcę zbrodni zabójstwa, jest niezasadny. Oparty został na błędnej przesłance, jakoby w każdym wypadku koniecznym komponentem współsprawstwa było osobiste wykonywanie czynności odpowiadającej znamieniu czasownikowemu przestępstwa. W okolicznościach sprawy wykazano natomiast, że wykonuje czyn zabroniony wspólnie i w porozumieniu z inną osobą (art. 18 § 1 k.k.) także ten, kto nie biorąc osobiście udziału w czynności sprawczej tego czynu, swoim zachowaniem zapewnia realizację uzgodnionego z tą osobą wspólnego przestępczego zamachu.
Postanowienie SN z dnia 20 kwietnia 2004 r., V KK 351/03
Standard: 78255 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 39753 (pełna treść orzeczenia)