Brak w procesie ciała ofiary i narzędzi zbrodni zabójstwa

Nieustalenie narzędzia czy nawet idąc dalej nieodnalezienie zwłok nie stanowi przeszkody, w świetle znamion art. 148 § 1 k.k., do przypisania sprawy odpowiedzialności za zabójstwo w typie podstawowym, gdyż stawianie takiego wymogu oznaczałoby sprzeczny z zasadą swobodnej oceny dowodów przejaw formalizmu dowodowego (wyr. SA w Warszawie z 24 kwietnia 2007 r., II AKa 265/07; wyrok SA w Poznaniu z 10 kwietnia 2014 r., II AKa 48/14).

Wyrok SA w Szczecinie z dnia 28 września 2017 r., II AKa 192/16

Standard: 39314 (pełna treść orzeczenia)

Odnalezienie ciała ofiary zbrodni zabójstwa nie jest warunkiem sine qua non dla przypisania dokonania tego czynu sprawcy. Podobnie niemożność ustalenia narzędzia zbrodni, mechanizmu spowodowania śmierci, czy sposobu działania sprawcy. Fakt śmierci pokrzywdzonego i jej okoliczności mogą zostać w sposób bezsporny ustalone także w oparciu o inne dowody, które w swej logice nieuchronnie prowadzą do ustalenia tego faktu i powiązania go na płaszczyźnie przyczynowo - skutkowej z umyślnymi działaniami oskarżonego zmierzającymi do pozbawienia człowieka życia. Założenie, że odnalezienie i zidentyfikowanie ciała ofiary, czy narzędzia zbrodni jest niezbędne dla skazania za czyn art. 148 k.k. oznaczałoby sprzeczny z zasadą swobodnej oceny dowodów przejaw formalizmu, którego nie przewiduje prawo dowodowe.

Wyrok SA w Warszawie z dnia 11 lutego 2015r., II AKa 439/14

Standard: 6312 (pełna treść orzeczenia)