Bójka lub pobicie z użyciem broni palnej, noża lub innego niebezpiecznego przedmiotu

Stosownie do treści przepisu art. 159 k.k. odpowiedzialności podlega ten, kto biorąc udział w bójce lub pobiciu człowieka używa broni palnej, noża lub innego podobnie niebezpiecznego przedmiotu. Przepis ten jest normą „samodzielną”, a poprzez wskazanie na udział w bójce lub pobiciu, w całości pochłania znamiona przestępstwa przewidzianego w art. 158 § 1 k.k. (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 września 1977 r., IV KR 183/77).

Do przyjęcia, że zdarzenie miało szczególnie niebezpieczny charakter i sprowadziło na uczestników bójki lub pobicia stan bezpośredniego niebezpieczeństwa, o jakim stanowi art. 158 § 1 k.k., koniecznym jest „użycie” niebezpiecznego przedmiotu, a nie samo jego posiadanie, przy czym przepis art. 159 k.k. nie precyzuje sposobu używania broni palnej, noża lub podobnie niebezpiecznego przedmiotu, chociaż należy wykoncypować, iż każdorazowo sposób użycia będzie wiązać się z właściwościami danego narzędzia.

Ratio legis powołanego przepisu art. 159 k.k. wynika z oceny, iż jakiekolwiek użycie noża, broni palnej czy innego niebezpiecznego narzędzia w czasie bójki jest w oczywisty sposób niebezpieczne, gdyż zwielokrotnia możliwość doznania przez jej uczestników ciężkich obrażeń ciała, a nawet śmierci. Użycie broni palnej - w rozumieniu art. 159 k.k. - nie musi być skuteczne, a więc nie musi powodować konkretnych obrażeń ciała. Wystarczy natomiast, że użycie tej broni stworzy bezpośredni stan zagrożenia dla uczestników bójki.

Wyrok SN z dnia 30 marca 2022 r., III KK 42/22

Standard: 77043 (pełna treść orzeczenia)