Indywidualny charakter przestępstwa poświadczenia nieprawdy
Poświadczenie nieprawdy (fałsz intelektualny art. 271 k.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Dla bytu przestępstwa określonego w art. 271 § 1 k.k. tzw. fałszu intelektualnego konieczne jest zrealizowanie znamiona czynu w postaci wystawienia dokumentu przez funkcjonariusza publicznego lub inną osobę uprawnioną do wystawienia dokumentu. Jest to bowiem przestępstwo indywidualne. Chodzi tu o taki podmiot, który na mocy ściśle określonej szczególnej delegacji wynikającej z przepisów prawa wystawia na rzecz innej osoby dokument odnośnie okoliczności mającej znaczenie prawne ( wyrok SN z dnia 18kwietnia 2013, II KK 97/13).
Z przykładowych wyroków Sądu Najwyższego można ustalić, iż przykładowo inną osobą uprawniona do wystawienia dokumentu jest inspektor nadzoru budowlanego ( wyrok SN z dnia 4 października 2004, IV KK 213/04), rzeczoznawca budowlany ( wyrok SN z dnia 20 kwietnia 2006, IV KK 49/06).
Wyrok SO w Krośnie z dnia 21 czerwca 2016 r. II Ka 185/16
Standard: 6237 (pełna treść orzeczenia)
W przestępstwie z art. 271 kk (zwanym fałszem intelektualnym) czynność sprawcza polega na poświadczeniu nieprawdy (przez funkcjonariusza publicznego lub inną osobę upoważnioną do wystawienia dokumentu) co do okoliczności mającej znaczenie prawne. Poświadczenie nieprawdy może polegać na potwierdzeniu okoliczności, które nie miały miejsca, lub też na ich przeinaczeniu lub zatajeniu; potwierdzenie to może mieć charakter odrębnego dokumentu, może być też częścią innego dokumentu. Przestępstwo poświadczenia nieprawdy ma charakter przestępstwa indywidualnego; jego podmiotami mogą być jedynie funkcjonariusz publiczny lub inna osoba uprawniona do wystawiania dokumentu. Przestępstwo fałszu intelektualnego ( § 1 ) ma charakter umyślny; może być popełnione w obu postaciach zamiaru. W §3 przewidziano typ kwalifikowany ze względu na osiągnięcie korzyści majątkowej lub osobistej. Przestępstwo określone w art. 271§3 kk należy do tzw. przestępstw kierunkowych ( Mozgawa M. (red.), Budyn-Kulik M., Kozłowska-Kalisz P., Kulik M.Kodeks karny. Komentarz.WK, 2015).
Wyrok SR w Giżycku z dnia 10 marca 2016r., V K 257/14
Standard: 6238 (pełna treść orzeczenia)