Udzielenie małoletniemu środka odurzającego lub substancji psychotropowej (art. 59 ust. 2 u.p.n.)

Kwalifikowany typ przestępstwa z art. 59 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wymaga wykazania świadomości oskarżonego co do małoletniości osoby. Fakt ten podobnie, jak każdy inny konieczny dla ustalenia odpowiedzialności, powinien być udowodniony, i to ponad wszelką wątpliwość, przy czym "Dla przyjęcia, iż sprawca dopuszcza się kwalifikowanego przestępstwa polegającego na udzieleniu środka odurzającego lub substancji psychotropowej małoletniemu nie jest wymagana jednoznaczna i konkretna wiedza o tym, że osoby, którym udziela on narkotyków nie mają ukończone 18 lat. Świadomość sprawcy co do tego faktu powinna kształtować się na podstawie wszystkich okoliczności sprawy i wystarczy, że będzie on godził się na taką ewentualność (wyrok SN z dnia 1 kwietnia 2008 r. V KK 354/07)".

Wyrok SA we Wrocławiu z dnia 9 kwietnia 2015 r., II AKa 72/15

Standard: 6130 (pełna treść orzeczenia)

Znamię małoletniości osoby, której udzielany jest środek odurzający, należy do sfery okoliczności faktycznych, które podlegają udowodnieniu w toku postępowania. Konieczne jest nie tylko wykazanie zaistnienia obiektywnych przesłanek określonych w art. 10 k.c., ale również udowodnienie istnienia po stronie oskarżonego świadomości tego, że osoba, której udziela środka odurzającego jest małoletnia.

Znamię małoletniości nie musi być jednakże objęte zamiarem bezpośrednim (w przeciwieństwie do pozostałych znamion - tj. udzielania środka odurzającego w celu osiągnięcia korzyści majątkowej). Wystarczy, aby sprawca obejmował to znamię zamiarem ewentualnym.

Nie jest  wymagana jego jednoznaczna i konkretna wiedza o tym, że osoba, której sprzedaje narkotyk nie ma ukończonych osiemnastu lat. Świadomość sprawcy co do tego faktu winna kształtować się na podstawie wszystkich okoliczności sprawy i wystarczy, że będzie on godził się na taką ewentualność (dla przykładu tylko: wyrok SA w Katowicach z dnia 31 lipca 2008 r. w sprawie II AKa 198/08; wyrok SA w Lublinie z dnia 22 stycznia 2008 r. w sprawie II AKa 300/07).

Wyrok SA we Wrocławiu z dnia 18 czerwca 2014 r., II AKa 158/14

Standard: 6131 (pełna treść orzeczenia)